Haydn: Concertante symfonie voor hobo, fagot, viool, cello en orkest in Bes H.I/105; Mozart: Hoboconcert in C KV. 314 (271k); Fagotconcert in Bes KV. 191. lya Gringolts (v), Nicolas Altstaedt (vc), Alfredo Bernardini (h), Peter Whelan (fag) met Arcangelo o.l.v. Jonathan Cohen. Hyperion CDA 68090 (57’44”). 2014

Jonathan Cohen is een student van Anner Bijlsma die voor zijn Ensemble Arcangelo voortreffelijke, op oude instrumenten spelende musici aantrok en dat tot een van de beste in zijn soort maakte. Veel van hen hebben ervaring in de kamermuziek en eten ook goed hoe belangrijk het is om tijdens het musiceren van 25 collega’s goed naar elkaar te luisteren. 

Hier wordt begonnen met de helaas te onbekende, maar prachtige Concertante symfonie van Haydn met twee blazers en twee strijkers in prominente rollen. De blazers trekken meer de aandacht dan de strijkers, maar alle solisten werken goed samen en vullen hun partijen sprekend in.  Een heel innemend werk als jonger zusje van de Londense symfonieën, meesterlijk gespeeld. Knap, zo probleemloos als de muziek gestalte krijgt.

Op bekender terrein komen we met het Mozartaandeel, waarbij het aardig is om Fluitconcert nr. 2 weer eens op hobo te horen. Alfredo Bernardini,  nauw met Nederland verbonden en mede-oprichter van het Ensemble Zefiro, zorgt met zijn barokhobo voor een weelde aan kleuren en toont veel esprit. Bovendien speelt hij spontaan twee extra cadensen.

Ook weten Jonathan Cohen en Peter Whelan met zijn fagot aan Mozarts Fagotconcert een niet alledaagse elegante toets zonder hoekigheden te geven.

Het is momenteel lastig om mooiere uitvoeringen van de individuele werken te vinden.