Hummel: Fluitsonates in G op. 2/2, D op. 30, A op. 64; Grand rondeau brilliant in G op. 126. Dorothea Seel en Christoph Hammer. Hännsler CD HC 1803 (58’51”). 2018

De vaststelling in sommige muziekgeschiedenisboeken dat Johann Nepomuk Hummel met voorbijgaan van Beethoven de stijlen van Clementi en Mozart verbond met die van Schubert en Mendelssohn wordt op deze uitgave ampel aangetoond.

Meer nog, in deze enthousiaste en toegewijde vertolkingen tonen Dorothea Seel en Christoph Hammer niet alleen aan dat deze sonates betekenisvol zijn, maar ook dat ze interessant en zeer genietbaar zijn. De Sonate in G klinkt exuberant, die in D is deels een show van techniek die net niet ademloos maakt en de Sonate in A is vol melodische charme en haast de mooiste  van het stel met zijn proto-romantische uitdrukking. Het Grand rondeau heeft iets theatraals.

Jammer hooguit dat de Fluitsonate in D op. 50 en Adagio, variaties en rondo in A op. 8 ‘Schöne Minka’ ontbreken, anders waren de duo’s volledig geweest. Er is een wel zo’n complete opname van alle werken voor fluit en piano door de Canadezen Lise Daoust en Carmen Picard, waaraan het Trio voor piano, fluit en cello in A op. 78 met cellist Elizabeth Dolin is toegevoegd (Naxos 8.553473) uit 1995.