Horner: Pas de deux; Pärt: Fratres voor viool, strijkorkest en slagwerk; Sollima: Violoncellos, vibrez!; Einaudi/Bateman: Divenire (bew.). Mari Samuelson (v), Håkon Samuelsen (vc) en Alisa Wellerstein (vc) met het  Liverpool filharmonisch orkest o.l.v. Vasily Petrenko c.q. Clark Rundell. Mercury 481.1478 (56’28”). 2015

De Amerikaanse componist James Horner (1953) die o.a.in Londen aan het Royal College of Music studeerde, maakte vooral naam als componist van filmmuziek tussen 1987 en 2010. O.a. Titanic en Avatar voorzag hij van muziek. Zijn voor het Noorse stel geschreven Pas de deus is een dubbelconcert voor viool, cello en orkest in drie in elkaar overgaande delen uit 2014 is een royaal georkestreerd rapsodisch werk dat beurtelings herinnert aan ‘Venus’ uit The Planets van Holst, Górecki’s Symfonie nr. 3 en de Tallis Fantasy van Vaughan Williams. Hier beleeft het als een van zijn eerste ‘klassieke’ werken zijn première. 

Het ontving zeer gemengde kritiek en werd ontvangen als bijvoorbeeld ontvangen met de woorden "The music laps back and forth languidly, washing over the somnolent listener. Almost nothing happens, as if some crucial visual element is missing”. Maar is gelukkig wel draaglijk. In ieder geval zetten de Noorse zus en broer Samuelson zich er met hart en ziel voor in. Het werk is driedelig en duurt 27’50” met het middendeel als langste.

Fratres van Pärt wordt door Mari Samuelson in de versie voor viool, strijkorkest en slagwerk uit 1992 uitgevoerd en het verrassende Violoncello’s, vibrez! uit 1993 van Giovanni Sollima  is als een soort eendelig dubbelconcert,

Het voor piano geschreven en van weekmakers voorziene Divenire van Einaudi klinkt hier in een bewerking van Bateman.

Niet alleen Mari en Håkon Samuelsen maar ook Alisa Wellerstein maken als heel geëngageerd spelende solisten een heel goede indruk, ook de begeleidingen hebben formaat.