Heggie: Woman, the making of. Eve-song 1-8; At the statue of Venus 1-6 Lilian Farhani (s) en Maurice Lammerts van Bueren (p). Zefir ZEF 19665-2 (50’28”). 2018

Behalve op operagebied manifesteert Jake Heggie (1961) zich ook in de liedkunst. Zo schreef hij bijvoorbeeld tenminste vier vrij korte liederencycli voor sopraan en piano waarin hij de diverse facetten van Ophelia, Eva en Venus aan een onderzoek ontwerpt.Ze werden alle geschreven met een bijzondere zangeres in gedachten en laten Heggie’s heel persoonlijke lexicon van invloeden - van jazz, muziektheater tot volksmuziek - goed horen.  

Daarmee toont hij aan dat hij handig met het materiaal weet om te gaan, maar legt hij wel een behoorlijke last op de schouders van de zangeres die daar de juiste expressie aan moet geven.

Dat lukt de Iraans-Nederlandse Lilian Farhani, niet zo lang geleden cum laude afgestudeerd aan de Dutch Opera Academy, die hiermee haar cd debuut maakt, wonderwel. Ze zong ook Papagena in Mozarts Entführung bij de Nederlandse Opera.  

De moderne poëzie van bv. Phillip Litell en eve-song vraagt een declamatorische zangstijl en daarover beschikt ze, luister maar naar ‘God damn it!’. Een achtergrond op operagebied kan trouwens over het geheel geen kwaad. Misschien was ook orkestbegeleiding passender geweest.

Eve-song is uit 1996 en telt de delen ‘My name’, ‘Even’, ‘Good’, ‘Listen’, ’Snake’, ‘Woe to man’, ’The wound’ en ’The farm’. Eerder werd het door Regina Zona vastgelegd (Naxos 8.559764).

At the statue of Venus op libretto van Terrence McNally is uit 2005 en feitelijk een muziekscène voor sopraan en piano met de delen ’The slacks were a mistake’, ‘It was a sexy voice’, ‘Look at all those women; ‘It’ s him’, ’A lucky child’ en ‘Will I know him?’ dat eerder door Talise Trevigne (GPR 20012) is opgenomen.

Er schuilt verrassend veel mooi onthulde schoonheid in deze beide cycli. De cd gaat vergezeld van een rijk geïllustreerde toelichting.