Hakola: Klarinetconcert; Verdoyances crépuscules; Diamond street. Kari Krikku (kl) met het Fins omroeporkest o.l.v. Sakari Oramo. Ondine ODE 1063-2 (59’28”). 2005

De Finse componist, pianist en dirigent Kimmo Hakola (1958) is een succesvolle tijdgenoot  van de eveneens gevierde Magnus Lindberg,  Esa-Pekka Salonen en Kaija Saariaho al heeft hij niet hun beroemdheid bereikt.

Ook zijn muziek is nog minder bekend op de internationale podia. CD opnamen kunnen helpen om hem onder de aandacht van een groter publiek te brengen. Tot nu toe waren zijn Gitaarconcert uit 2008 met Tomo Korhunen (Ondine ODE 1219-2) en zijn Pianoconcert uit 1995 met de Sinfonietta uit 1999 met Henri Sigfridsson en John Storgårds (Ondine ODE 1127-2) ter beschikking. Daarbij komen nu drie nieuwe werken.

In het belangrijkste daarvan, het bijna veertig minuten lange, om precies te zijn 38’44” Klarinetconcert, houdt de componist zijn klarinetsolist stevig in de houdgreep. Het vierdelige concert uit 2001 zit boordevol messcherpe, dansante ritmen en halsbrekende manoeuvres.

Het werk lijkt op de huid van Kari Krikku te zijn geschreven: als ’een heel fysieke, flamboyante speler van een olympische virtuositeit’ werd hij omschreven. Ook Michel van der Aa, Unsuk Chin en Magnus Lindberg componeerden voor Krikku.

Een hele reeks van stijlen passeert in dit drietal werken de revue. Van een een generiek internationalisme tot referenties aan populaire- en wereldmuziek met soms wat diatonische passages. Flamboyante muziek, die soms even herinnert aan John Adams, maar die heel goed te pruimen valt en Krikku speelt zijn soli heel briljant.