Hefti: Hoboconcert ‘Rotas’; Wunderhorn-Musik. Thomas Indermühle (h., o.d.a) met het Augsburg filharmonisch orkest o.l.v. Rudolf Piehlmayer c.q. Rahel Cunz (v) met het Ensemble Theater am Gleis, Winterthur o.l.v. Jac van Steen. Neos 11016 (59’33”). 2009

De Zwitserse componist David Philip Hefti (1975) die compositie studeerde bij Wolfgang Rihm en Cristóbal Halffter blijkt te behoren tot een tak van de avant-garde die niet schuwt om microtonale experimenten bij klankspectra in het volle licht te plaatsen en ook het gebruik van kwarttonen niet te schuwen.

In zijn Hoboconcert uit 2009 dat onmiddellijk is opgenomen en de titel Rotas draagt, put hij uit verschillende bronnen in een vijfdelige cyclus die werd geïnspireerd door het onder alchemisten en kunstenaars geliefde magische vierkant met een nogal uitgebreid eerste deel ‘Atemkreis over circular ademhalen’, gevolgd door een ‘scherzo interrotto’ waarin de klank van het instrument op nogal komische manier wordt verwisseld met die van het riet, terwijl aan ‘Abgesang’ een klaaglijk klinkende oboe d’amore te pas komt.

In de 7 klankbeelden van de Wunderhorn Musik (1908) die niets met Mahler te maken heeft, al zijn de namen der delen natuurlijk wel aan die bekende bundel met volkspoëzie ontleend, speelt de viool een duidelijker concertante en het orkest een evident begeleidende rol. Zo is ‘De ridder en de maagd’ een soort dialoog tussen hartstocht en vervoering, ‘Abendstern’ een brol verstilling, ‘Die Greuelhochzeit’ een uiting van verrukking en tragedie en ‘De eenzame herder’ pure eenzaamheid en verlatenheid. Daartussen komen ook nog ‘Das Wunderhorn’, ‘Die Wahrheit’ en ‘An einen Boten’. Zowel Thomas Indermühle als Rahel Cunz zijn zich hier goed van bewust en spelen dienovereenkomstig, treffend begeleid door de verschillende ensembles. Deze muzikale belevenissen zijn als cd première zeker de moeite waard en aardig tegen herhaling bestand.