Heinichen: Flavio Crispo S. 120. Leandro Marziotte (altus Flavio), Dana Marbach (s., Elena), Alessandra Visentin (a., Fausta), Silke Gäng (a., Imilee), Nina Bernsteiner (s., Gilimero), Tobias Hunger (t., Massiminiano), Ismael Arróniz (bs, Costantino) met Il gusto barocco en het Barokoorkest Stuttgart o.l.v. Jörg Halubek. CPO 555.111-2 (3 cd’s, 3u., 17’08). 2017
Kunnen tegenwoordig popdiva’s kleine tekortkomingen vertonen zonder daarvoor afgestraft te worden, in baroktijden gooiden verwende castraten regelmatig de kont tegen de krib.
Toen Johann David Heinichen (1683 - 1729) in 1720 zijn Italiaanse opera Flavio Crispo had afgerond, werd de premiere daarvan op korte termijn uitgesteld. De beide hoofdpersonen, de castraten Senesino en Berselli gingen namelijk dwarsliggen.
Zij vonden dat Heinichen het Italiaans nauwelijks machtig was. Volgens de overlevering schijnen ze zelfs de partituur voor de ogen van de componist in stukken hebben gescheurd. Dat kan niet werkelijk zijn gebeurd, want anders bestond deze opname niet.
Heinichen had overigens best de nodige Italiaanse kennis was hij was in 1710 naar Venetië gereisd waar hij Vivaldi en Lotti ontmoette en opera’s te horen kreeg.
Flavius Julius Cripsus (ca. 299 - 326) werd als zoon van Constantie en Minervina keizer van het Romeinse rijk en boekte overwinningen ten de Franken en Germanen. Maar hij werd op beval van zijn vader in 316 gedood door ophanging.
De handeling van de opera speelt zich af rond keizer Constantino, diens eerste Engelse vrouw Elena die wordt bemind door Favio en Fausta, de huidige echtgenote van Constantino die op haar beurt ook verliefd is op Flavio. Ook Imilee, de dochter van de Frankenkoning, heeft een oogje op FlavioVerder maken daar. Verder is daar de militaire commandant Massiminiano, de broer van Fausta die op Elena verliefd is en tracht om Costantino uit de weg te ruimen om dan zelf keizer te worden.
Dat dit tot complexe situaties leidt, is goed voorstelbaar. Heinichen maakte er een poëtische en ‘empfindsame’ partituur van waarin vooral de fragiele situatie van Elena veel aandacht krijgt. De zangers geven veel karakter en nuances aan de figuren die zij vertegenwoordigen. Voorop is daar Leandro Marziotte in de titelrol, die daarvan meteen in zijn eerste aria ‘Il dolce mio servaggio’ met glans blijk geeft.Een volgend hoogtepunt is zijn duet ‘Questo sguardo’ met Dana Marbach als uitstekende Elena. Zij tweetjes lijken een ideaal koppel te zijn. Ook de schurk in de opera, Tobias Hunger als Massiminiano klinkt dreigend vooral in de tweede akte. Een laatste hoogtepunt wordt bereikt in de aria met koor ‘Di procelle, e d’ombra a scorno’ uit de derde akte.
De geheel in barokstijl gehouden begeleiding heeft ook grote klasse. Goed dat er meteen zo’n superieure opname van is.