Händel: Deborah HWV. 51. Yvonne Kenny (s., Deborah), Susan Gritton (s., Jael, een Israëlische vrouw), Catherine Denley (ms., Sisera), James Bowman (ct., Barak), Michael George (bs., Abinoam) e.a. met het New College Oxford koor, het Salisbury kathedraal jongenskoor en The Kings’ consort o.l.v. Robert King. Hyperion CDA 66841/2 (2 cd’s, 2u. 19’41”). 1993

Händel had een zwak voor sterke vrouwen met een dramatisch aura. Van Esther via Dalila uit Samson tot Agrippina en Theodora wijdde hij opera’s en oratoria aan hen. Vooral Deborah is een werk waarvan het loont om er nader kennis mee te maken. Het werk dat tot de eerste Engelse oratoria van Händel behoort beleefde zijn eerste uitvoering in 1733 en voor die composities speelde hij ook weer leentjebuur in vroegere stukken.

Maar wat doet dat ertoe: het is een krachtig werk over een vrouw die streeft naar politieke en morele macht. Waarin de profetes Deborah de Israëlitische verzetsstrijdster is die aantreedt tegen het bezettingsleger uit Canaan onder bevel van generaal Sisera. Ze benoemt Barak als aanvoerder van haar troepen, maar zegt vooruit dat het een andere vrouw, Jeal, zal zijn die Sisera ten val brengt. 

Op de achtergrond speelt het protestante verzet tegen de Hannoveriaanse dynastie, maar Händel was te zeer psycholoog om daarvan een propagandist te zijn.

Een dramatisch moment is wanneer Jael een tentharing in het hoofd van de slapende Sisera steekt. Het heeft veel van een Griekse tragedie.

Deze uitvoering is een zeer goede. Yvonne Kenny is een en al felheid in haar extatische coloraturen en vormt een groot contrast met de onverstoorbare hooghartigheid van Catherine Denley als Sisera. James Bowman is een opvallend lyrische Barak en Susan Gritton een vocaal atletische Jael. Koor en orkest leveren onder Robert King ook heel fraaie bijdragen.

Maar de eigenlijke verrassing is het werk zelf dat best wat vaker zou mogen worden uitgevoerd.