Haydn: Missa Cellensis in C H. XXII/5. Johanna Winkel (s), Sophie Harmsen (a), Benjamin Bruns (t) en Wolf Matthias Friedrich (bs) met het RIAS Kamerkoor en de Akademie für alte Musik Berlijn o.l.v. Justin Doyle. Harmonia Mundi HMM 90.2300 (65’33”). 2018 

Het is makkelijk om in de war te raken bij de Missen van Haydn. Zo bestaan er twee van deze Missen met de naam Missa Cellensis en ook nog de Missa Cellensis in honorem Beatissimae Virginis Mariae uit 1766 die ook bekend stond als de Missa Sanctae Caecilia die zou kunnen wijzen op de bedoeling dat deze werd gecomponeerd voor een viering van de heilige Cecilia congregatie in Wenen. Maar eind 1975 werd in Roemenië een fragment met het handschrift van het ‘Kyrie’ teruggevonden waaruit bleek dat de afgekorte titel Missa Cellensis verbond met de pelgrimskerk in Mariazell in de provincie Steiermark. Haydn ging daar ook heen op bedevaart. Zell of Celle werd in het latijn Cellensis. Hij nam het werk op in zijn ‘Entwurf-Katalog’, maar men zang lang het werk aan voor de andere Missa Cellensis (H. XVII/8), de Mariazeller Mis.

Verwarrend inderdaad. Maar wat uiteindelijk telt, is dat deze uitvoering van Justin Doyle, die ooit begon als jongenslid van de Londens Westminster Cathedral en nu behalve het Berlijnse RIAS koor te leiden ook doceert aan de Hanns Eisler muziekhogeschool, nu zorgt voor een nog mooiere verklanking van deze mis dan Guest (Decca 430.160-2), Van Immerseel (Carus 83.247), Hickox (Chandos CHAN 667), Minkowski (Naîve V 5183) en Preston (Oiseau Lyre 417.125-2).

Dat is te danken aan een heel subtiele, maar toch krachtige en goed genuanceerde aanpak vol levendige contrasten en met iets van operasfeer.