Händel: Messiah HWV. 56. Rachel Redmond (s), Damien Guillon (ct), Nicholas Mulroy (t) en Matthias Winckhler (b) met La Capella reial de Catalunya en Le concert des nations o.l.v. Jori Savall. Alia Vox AVSA 9936 (2 cd’s, 2u., 24’07”). 2017
Eind 1740 overwoog de eens in Londen zo gevierde Händel om Engeland weer te verlaten. Tegenover zijn grote successen in het theater, stonden de veranderde smaak van het publiek en de rivaliteit van een een ander operagezelschap. Het was de letterkundige Charles Jennens die Händel overhaalde om zich weer op het oratorium te storten.
Wat Jennens daarvoor aanbood, was een ietwat revolutionair schema, een ambitieus oratorium in drie delen, gebaseerd op het Oude en het Nieuwe Testament (en de anglicaanse liturgie) met een verhaal dat alle belangrijke christelijke feesten zou omvatten. Daarna werd de Messiah weliswaar snel geschreven, maar vertoont allerminst sporen van haast en geniet al sinds het bestaan de icoon van nationaal icoon.
Zijn eerste uitvoering had het werk in Dublin en op 13 aprll 1742 klonk het met nog matig succes voor het eerste in Londen. Maar de populariteit groeide snel en wordt in de opnamewereld geïllustreerd door bijna honderd opnamen. De laatste erg mooie die ik hoorde, was van Julia Doyle, Lawrence Zazzo, Steve Davislim en Neal Davies met het koor van de Beierse omroep het het B-rock orchestra o.l.v. Peter Dijkstra (BR 900510) uit 2015. Een andere mooie is van Kerstin Avemo, Patricia Bardon, Lawrence Zazzo, Kobie van Rensburg en Neal Davies met het Clare College koor Cambridje en het Freiburgs barokorkest o.l.v. René Jacobs (Harmonia Mundi HMC 90.1928/9) uit 2007.
En nu is er dan Jordi Savall die zijn grote ervaring en zijn rijke inzichten aan het werk besteedt. Hij zorgt voor een bovenal niet te zware, dramatische, maar wel voor een eerbiedige, fantasierijke weergave met veel aandacht voor de dichterlijke momenten, mooie contrasten en zonder theatrale gebaren of overdrijvingen. De benadering van textuur en ritme is mooi geschakeerd en de continuocadensen zijn goed geïnterpoleerd.
Bij de solisten onderscheiden zich vooral Rachel Redmond en bas Matthias Winckhler. Het eindresultaat is een fijn nieuwe realisatie die tot de top doordringt.