Hahn: Le rossignol éperdu, poèmes pour piano nr. 1-53. Yoonie Han. Steinway & Sons 30108 (2 cd’s, 2u., 08’06”). 2018

Dat de in 1874 in Caracas uit een Venezolaanse moeder en een Duitse vader geboren Reynaldo Hahn die als driejarige naar Frankrijk verhuisde een kleurige figuur zou worden tijdens de belle époque lag waarschijnlijk besloten in zijn afkomst. In de muziek begin hij als een wonderkind en werd bekend met zij voor Diaghilev geschreven balletmuziek Le dieu bleu. 

In zijn jonge jaren componeerde hij vooral liederen, die in de Parijse salons een warm onthaal kregen; op latere leeftijd richtte hij zich meer op toneelmuziek, kamermuziek en concerten.

Tussen 1902 en 1910 ontstonden de in vier Suites verdeelde 53 deeltjes van Le rossignol eperdu (de verwarde, wanhopige, radeloze nachtegaal). De eerste daarvan, ‘Premier suite’, bevat er dertig, de tweede met de titel ‘Orient’ zes, de derde ‘Carnet de voyage’ negen en de vierde ‘Versailles’ acht.

Die zijn alle kort, soms minder dan een minuut durend en gemiddeld een minuut of drie en ze dragen alle evocatieve titels als ‘Adieux au soir tombant’, ‘Gretchen’, ‘Hivernale’, ‘Ivresse’, ‘Le Héliotropes du Clos-André’,   ‘Les chiens de Galata’, ‘Andromède résignée’, ‘L’oasis’, ‘Vieux bahuts’ en ze zijn vaak voorzien van een opschrift dat verwijst naar dichters als Voltaire, Molière, Verlaine, Baudelaire, Flaubert en Hugo. Maar de rol van die nachtegaal blijft nogal onbelicht. Wel zei Hahn achteraf dat hij het werk had geschreven ‘avec larmes rentrées’ (met onderdrukte tranen).

De muziek ligt dichter bij het idioom van Fauré dan bij dat van Debussy en Ravel, Hahn was nogal conservatief. Wie van de pianowerken van de Séverac en Mompou houdt, zal zeker plezier aan deze cd’s beleven.

De Amerikaanse pianiste Yoonie Han vertoont veel affiniteit met deze muziek en ze toont zich een betrouwbare gids in dit voor velen onbekende terrein. Om het even of de muziek pastoraal, rapsodisch of melancholiek is weet ze deel na deel goed te karakteriseren en brengt ze de treffende sfeer goed naar voren.

Er bestonden wel enige opnamen van dit werk, die ik niet ken, bijvoorbeeld van Earl Wild (Ivory Classics 72006), Cristina Ariagno (Concerto Records BOX 2015) en Billy Eidi (Timpani 2C 2229), maar waarom daar verder naar zoeken als we hier zo goed worden bediend?