Herrmann: Symfonie nr. 1; The Fantasticks. Gillian Humphreys (s), Meriel Dickinson (a), John Amis (t) en Michael Rippon (bs) met het Thames kamerkoor en het Nationaal filharmonisch orkest o.l.v. Bernard Herrmann. Unicorn UKCD 2063 (65’08”). 1975

Net als Korngold en Rózsa componeerde Bernard Herrmann (1911 - 1975) zowel voor Hollywood filmmuziek als voor de concertzaal, Bekende filmmuzieken van hem schreef hij voor Citizen Cane van Orson Welles uit 1941 via Vertigo, Psycho, North by Northwest voor Hitchcock en daarna nog voor Fahrenheit 451 van Truffaut uit 1966 tot Taxi Driver van Scorsese uit 1976.

Zijn Symfonie werd in opdracht van het New York filharmonisch orkest geschreven in 1941 en toont een meesterlijke beheersing van orkestrale kleuren als een heel goed gevoel voor architectuur. De componist kende en benutte ten volle de mogelijkheden van een groot orkest.

‘Voor het eerst kon ik mijn gang gaan en hoefde me niet te houden aan de verhaallijn van een film’. Zo kon hij in dit werk met mooi resultaat zijn fantasie de vrije loop laten en kon hij hier precies laten horen waar dat in de praktijk toe leidde.

The Fantastics uit 1942 is een vijfdelige liederencyclus voor vier solisten op teksten van Nicolas Breton (1545 - 1626) die eveneens bijzonder mooi wordt vertolkt.