Hindemith: Sonate voor 4 hoorns (bew.); Trio voor piano, altsaxofoon en altviool op. 47 (bew.); Konzertstück voor 2 altsaxofoons; Altsaxofoonsonate in E; Des kleinen Elektromusikers Lieblinge (bew.); Frankenstein’s monstre repertoire (bew.); ‘Wasserdichter und Vogelbauer’, ‘Alte Karbonaden’ uit Minimax voor strijkkwartet (bew.). Clair obscur met Barbara Buntrock (va) en Robert Kolinsky en Florian von Radowitz (p). Wergo WER 7353-2 (69’15”). 2016

Saxofoonwerken van Hindemith? Die zijn er toch niet? Zeker wel. In de kamermuziek zijn er drie: het Konzertstück voor 2 altsaxofoons uit 1933 dat door Sigurd Raschèr was besteld (maar pas in 1960 in première ging) en het Trio uit 1928 waarin de heckelfoon mag worden vervangen door een tenorsaxofoon en de Sonate uit 1943 waarin de althoorn plaats mag maken voor de altsaxofoon, het instrument dat het meeste aan bod komt.

De componist was bepaald niet afkerig van het instrument, want hij gaf het een prominente rol is de opera Cardillac en Neues vom Tage.

Niettemin biedt het Clair Obscur saxofoonkwartet, dat bestaat uit Kathi Wagner, Maike Krullmann, Jan Schulte-Bunert en Christoph Enzel onder de titel ‘Works for saxophones’ een heel programma wet werken voor de saxofoonfamilie aan. Dat is te danken aan Christoph Enzel die voor de bewerkingen en een fascinerend programma zorgde.

De driedelige Sonate voor hoorns laat zich vrij gemakkelijk omwerken voor saxofoons en alleen in het laatste deel mist men de roep van een echte jachthoorn.

De Sonate in E schreef Hindemith wat laat in de V.S. in 1943, nadat uitgever Willy Strecker daar al in 1939 om had gevraagd. Er moet een gedicht van de componist aan ten grondslag liggen. Vooral het mijmerende derde deel is aantrekkelijk.

Dat Hindemith het door Friedrich Trautwein bedachte Trautonium propageerde, is bekend. Hindemith schreef er in 1930 zeven korte stukken voor die tegenwoordig meest als houtblazerstrio, strijktrio of zoals hier door drie saxofoons worden uitgevoerd. Vrij serieuze stukken. Een stuk luchtiger zijn Frankenstein’s monstre repertoire en de twee deeltjes uit Minimax, waarvan in ‘Alte Karbonaden’ de spot wordt gedreven met de bekende mars ‘Alte Kameraden’, een blijk dat Hindemith ook gevoel voor humor bezat.  

Dit alles wordt uitstekend en verfijnd door het viertal saxofonisten met goede inbreng van altvioliste Barbara Buntrock en beide pianisten tot klinken gebracht. Een earopener voor saxadepten.