Haydn: Concert voor toetsinstrument, viool en strijkorkest in F H. XVIII/6; Hummel: Concert voor piano, viool en orkest in G op. 17. Solomiya Ivakhiv (v) en Antonio Pompa-Baldi (p) met het Slowaaks Nationaal symfonie orkest o.l.v. Theodore Kuchar. Centaur CRC 3742 (56’22”). 2017

 

Zowel Haydn als Hummel schreven één dubbelconcert voor viool en piano. Dat van Haydn is uit ca. 1766, dat van Hummel uit rond 1805. Ook Mozart schreef in 1778 zo’n Dubbelconcert in Mannheim, maar daarvan is slechts een fragment KV. Anh. 56/315f bewaard. Later volgde Mendelssohn nog met zo’n concert. Het is nogal logisch om Haydn en Hummel samen op te nemen en dat is precies wat Solomiya Ivakhiv en Antonio Pompa-Baldi hebben gedaan.

Bij Haydn’s Concert is nadrukkelijk vermeld dat het voor toetsinstrument, viool en orkest is, want daar zijn ook opnamen van met orgel in plaats van piano, bijvoorbeeld van Sophie Gent, Iain Quinn en Arcangelo o.l.v. Jonathan  Cohen (Chandos CHAN 20118) en Catherine Manson en Ton Koopman (Challenge CC 72390).Darnaast zijn er versies met klavecimbel, o.a. van Stefano Montanari en Ottavio Dantone met de Accademia Bizantina (Decca 478.2243).

Maar ook Solomiya Ivakhiv en Antonio Pompa-Baldi tonen veel intelligentie en esprit om deze onalledaagse werken te geven wat ze nodig hebben. Vooral Ivakhiv valt op met haar subtiele en levendige spel. Haar toon is rijk, warm en verleidelijk en ze aarzelt niet wat versieringen aan te brengen. De begeleiding is dan wel niet echt authentiek, hij is wel mooi sluitend en stimulerend.

Van Hummels Dubbelconcert bestaat al een een paar fraaie opnamen, o.a. van Hagai Shaham en Howard Lesley (Chandos CHAN 9687) en Mirijam Contzen en Herbert Schuch (Sony 190759.2960-2), maar deze doet daar beslist niet voor onder en de combinatie Haydn/Hummel is een aardige.