Bloch: Schelomo; Honegger: Celloconcert in C H. 72. Ulrich Schmidt met de Nordwestdeutsche Philharmonie o.l.v. Dominique Roggen. MDG 321.0215-2, 613.2203-2 (42’01”). 1985 

 

MDG doet nogal eens aan heruitgaven om nog eens de aandacht te vestigen op interessant moois, zoals in dit geval het Celloconcert van Honegger, dat ook is opgenomen door Rostropovich, samen met het Celloconcert nr. 1 van Milhaud (Erato 2292-45489-2) en nog eens met Don Quixote van Strauss (Inta’glio INCD 7391), Julian Lloyd-Webber (met Celloconcert nr. 1 van Saint-Saëns en de Elegie van Fauré (Philips 432.084-2).

De koppeling van het nogal onbekende werk van Honegger uit 1929 aan de bekende Rapsodie van Bloch uit 1916 behoort tot de vroege opnamen van MDG maar muntte toen al uit door de voortreffelijke geluidskwaliteit. Intussen zijn van beide werken nieuwere opnamen verschenen, maar deze blijft heel mooi, omdat Schmidt een wat slankere toon heeft dan Rostropovich en die daardoor beter bij Honegger past. Hij schenkt ook meer dan de Rus aandacht aan de  Gershwinachtige jazzy invloeden van het werk.

De bekende rapsodie Schelomo van Bloch duurt met 23’57’ langer dan het onbekende Celloconcert van Honegger met slechts 18’04”. Toch is het juist voor Honegger dat deze uitgave een sterke aanbeveling meekrijgt. Gezien de korte speelduur van deze uitgave, had er eigenlijk best nog het Concerto da camera voor fluit, althobo en strijkorkest van Honegger (ca. 19’) bij gekund.