Händel: Choice of Hercules HWV. 69; Greene: Hearken to me, ye holy chidren. Susan Gritton (s, Plezier), Alice Coote (ms., Deugd), Robin Blaze (ct., Hercules), Charles Daniels (t., assistent van plezier) en Peter Harvey (bs) met het koor van King’s Consort en het King’ Consort o.l.v. Robert King. Hyperion CDA 67298 (65’32”). 2001

 

Voor de keuze geplaatst om te kiezen tussen een leven met pleziertjes en eentje van deugdzaamheid, koos Hercules voor de deugd. Dat bezorgde hem een moeilijk bestaan, maar dat werd verzacht toen hij na zijn dood onsterfelijk kon voortleven op de Olympus.  

Händel wijdde daar in de jaren 1749 en 1750 zijn kortste en een der weinige niet-bijbelse oratorium aan. Hij werkte feitelijk aan de muziek bij het toneelstuk ‘Alceste’ van de Schotse schrijver Tobias Smollett, maar maakte daar in de geest van Purcell en semi-opera van. Maar na wat repetities gaven de schrijver en de producent er de brui aan en bleef Händel achter met een stapeltje muziek. Aanvankelijk wist hij niet wat hij daarmee aan moest, maar omdat hij nooit klaarliggende muziek onbenut liet, gebruikte hij dit materiaal, waaraan hij nog wat nieuwe gedachten toevoegde, voor de dramatische cantate in één akte The choice of Hercules. Het werk werd zelfstandig in twee delen toegevoegd aan ‘Alexander’s Feast’ en tussenspel genoemd.

Hoe dan ook: we hebben te maken met een heel compact oratorium dat vrij energiek van aard is (bijdragen van de hoorns), soms meer dramatisch dan emotioneel. Een ware verrassing.

Vreemd genoeg laat Hercules zelf zich maar een paar keer horen (voor het eerst in nr. 14 van de 24), maar als hij dat doet is dat erg goed dankzij de puur en helder zingende Blaze die bijvoorbeeld de aria ‘Yet, can I hear that dulcet lay’ heel subtiel voordraagt. Ook de beide vrouwelijke solisten leveren heel goede prestaties; tenor Charles Daniels blijft daarbij niet achter.

Als extra is het anthem ‘Hearken to me, ye holy chidren’ van Maurice Greene opgenomen. Een stuk dat niet helemaal op het niveau van Händel is, maar dat wel het mooie duet ‘Therefore shall he receive a glorious kingdom’ bevat, waarin de stemmen van Blaze en Daniels zich volmaakt vermengen.