Hindemith: Neues vom Tage. Elisabeth Werres (s., Laura), Claudio Nicolai (b., Eduard), Ronald Pries (t., Der schöne Herr Herrmann) e.a. met Pro Musica Keulen en het WDR Omroeporkest Keulen o.l.v. Jan Latham-König. Wergo WER 6192-2 (79’27”). 1987
Paul Hindemith (1895 - 1963) componeerde zijn ‘Lustige Oper in drei Teilen’ uit 1929 op tekst van Marcellus Schiffer. Het werk is bedoeld als satire op het moderne leven enn gaat over beroemdheid en huwelijksproblemen met muzikale parodieën op de muziek van Puccini en het Berlijnse Kabarett uit de jaren twintig. Het werk kreeg een berucht tintje vanwege Laura die naakt in het bad een scène zingt over de wonderen van het moderne sanitair. In een herziene versie uit 1954 werd ze vervangen door Hermann.
Meteen bestempelde Goebbels het werk als ‘gedegenereerde kunst’ en blijk van ‘cultureel bolsjewisme’, dus werd het pas na 1945 weer opgevoerd.
Eigenlijk hebben Laura en Eduard best een goed huwelijk, al zijn er vrijwel dagelijks ruzies. Ze besluiten om te scheiden. Dan duikt onverwacht bezoek van de heer en vrouw M. op. Daarmee waren ze kortgeleden bevriend geraakt en deze keren nu terug van hun huwelijksreis. Ze proberen van alles om Laura en Eduard weer met elkaar te verzoenen. Dat mislukt en - erger nog - ze raken zelf in strijd en willen tot slot zelf ook scheiden.
Bij de burgerlijk stand ervaren de M’s dat strijd alleen niet genoeg is voor een scheiding. Er moeten zwaarwegender redenen zijn. Daarvoor worden ze verwezen naar het ‘Büro der Familienangelegenheiten GmbH’. De chef daarvan is ‘der schöne Herr Hermann’. Tegen betaling regelt hij de scheiding.
Daarna wendt ook Laura zich tot dit bureau en Hermann stelt haar voor om haar op een bepaalde tijd te treffen in het stedelijk museum. Daar trekt hij alle registers van zijn verleidingskunst open. Terwijl hij daarmee bezig is verschijnt Laura’s echtgenoot die van die samenkomst had ervaren terwijl hij zich was bewust geworden dat hij altijd nog van Laura houdt. Hij windt zich op, pakt in zijn woede een Venusfiguur en smijt die in gruzelementen op de vloer. De politie verschijnt en brengt hem naar het gevang.
Laura wil niet naar huis terugkeren, maar huurt een kamer in het Savoy hotel. Daar neemt ze een lekker warm bad om weer op verhaal te komen wanneer Hermann opduikt en verklaart dat hij nog steeds van haar houdt. Dan stapt ook nog mevrouw M. binnen en eist het bad voor zichzelf op. Daarbij maakt ze zoveel herrie dat het hele hotel in oproer raakt. Het schandaal rond de intussen vrijgelaten Eduard en Laura veroorzaakt zoveel misbaar, dat een theatermanager er goede stof in ziet om het schandaal voor toneel, film en variété te bewerken. Het tweetal vertelt alles voor een flink honorarium aan een groot publiek, maar erkennen dat ze eigenlijk toch voor elkaar bestemd zijn.
Het is goed dat er tenminste één goede opname van dit werk bestaat.