CD Recensies

HENZE: GOGO NO EIKO (DAS VERRATENE MEER)

Henze: Gogo no eiko (Das verratene Meer). Mari Midorikawa (Fusako Kuroda), Jun Takahashi (Noburu nr. 3). Tsuyoshi Mihara (Ryuji), Teruhiko Komori (nummer 1), Zvi Emanuel-Marial (nummer 2), Kwang-Il Kim (nummer 4), Yasushi Hirano (nummer 5) met het Orchestra sinfonica nazionale della RAI o.l.v. Gerd Albrecht. Orfeo C 794.0921 (2 cd’s, 1u. 49’24”). 2006
 
Henze: Das verratene Meer. Vera-Lotte Boecker (s., Fusako Kuroda), Bo Skovhus (b., Ryuji Tsuksasaki), Josh Lovell (t., Noburo nummer 3), Jörg Schneider (t., stem van een scheepsmaat), Kangmin Justin Kim (ct., nummer 2), Martin Häßler (b., nummer 5), Stefan Astakhov (b., nummer 4), Eik van Heyningen (b., nummer 1) met het Orkest van de Weense Staatsopera o.l.v. Simone Young. Capriccio C 5460 P (2 cd’s, 2u., 04’52”). 2020
 
De opera Gogo no eiko die Hans Werner Henze (1926 - 2012) in 1989 componeerde, is gebaseerd op de novelle Gogo no eiko van Yukio Mishima (1925 - 1970) en wordt meestal vertaald als ‘De zeeman die uit de gratie raakte van de zee’ of eenvoudiger ‘Das verratene Meer’. De première was in 1990 en dat werd geen succes. Het Duitse libretto was onhandig, de handeling inconsistent. Het werk werd daarom nauwelijks of niet meer opgevoerd totdat Gerd Albrecht aan de componist vroeg om de tekst terug te laten vertalen in het Japans met aangepaste vocale melodielijnen voor een opvoering in Tokio in 2003.
Henze raakte zo enthousiast voor dat project dat hij er een half uur muziek bij componeerde.
Het merkwaardige is dat het resultaat heel effectief is en dat de meeste tekortkomingen zijn verdwenen. Albrechts opname werd gemaakt tijdens het Salzburg Festival in 2006 en toont een heel mooi werk met het verhaal van de jonge weduwe Fusako die verliefd wordt op een koopvaardij stuurman Ryuji. Tussen hun geschiedenis speelt zich het verhaal af van haar zoon, die lid is van een tienerbende,  die een zeeman vermoordt.
In een mix van geweld en erotiek voltrekt de geschiedenis zich en klinkt volkomen natuurlijk in het Japans. 
Dat bij een goede afwikkeling, zoals van Simone Young, ook de in ieder geval beter te volgen Duitstalige versie best mérites heeft, wordt uitgebreid aangetoond op Capriccio.