Heinichen: Dresdense Vespers. ‘Dixit Dominus’ in F S. 44, ‘Confitebor in G S. 32, ‘Beatus vir’ in Es S.28, ‘Laudate pueri’ in F S. 84, ‘Laudate Dominum’ in F S. 83, ‘Iste confessor’ in g S. 58a, ‘Magnificat’ in Bes S. 93, Alma Redemptoris Mater’ in Es S. 23, ‘Litaniae pro Festo Santi Fr. Xaveri’ in c S. 87. Ensemble Polyharmonique en Wroclaw Barokensemble o.l.v. Jaroslaw Thiel. Accent ACC 24381 (67’31”). 2021

 

Gedurende de achttiende eeuw ontwikkelde Dresden zich tot een prachtige barok residentie en kreeg daarom de naam ‘Florence aan de Elbe’. Muziek speelde een belangrijke rol in de representatie van politieke macht en het hoforkest was in heel Europa beroemd. Het hof had een protestante signatuur ondanks de politiek gemotiveerde keus van keurvorst August ‘de sterke’ om zich rooms katholiek te laten dopen.

Dat veranderde niet doordat de prins keurvorst met de dochter Maria Josepha van keizer Joseph I trouwde. Er werd een nieuw hof gevormd en de hofmuziek moest in de trant van die aan het Weense hof zijn. Van toen af aan moest de protestante hofcomponist Johann David Heinichen (1683 – 1729) katholieke muziek schrijven. Heinichen, die kan gelden als lang verborgen barokgenie, verrichtte zijn taak met veel kunnen en toewijding zoals deze eerste opname van zijn Dresdense Vespers aantoont.

De uitvoering daarvan klinkt heel groots en laat tevens horen hoe belangrijk muziek destijds was in Dresden.