Hahn: 24 Liederen. Susan Graham (mezzosopraan) en Roger Vignoles (piano). Sony 60168 (62’15”). 1998

Het beeld van de dandyachtige Reynaldo Hahn, de boezemvriend van Proust, die met een niet zo beste stem met eigen begeleiding zijn liederen  voor een stel bewonderaars in Parijse salons zong heeft ertoe geleid dat men hem decennialang heeft onderschat en hem als matige dilettant beschouwde. Maar als leerling van Massenet en Saint-Saëns schreef hij verder nog wel ruim dertig theaterwerken, orkestwerken, kamermuziek. Hij schreef ook een boek over de interpretatie van Franse mélodies, dirigeerde in Salzburg en was criticus van Le Figaro.

Eerder wijdden Martyn Hill (Hyperion CDH 55040) en François le Roux (REM 311069) zich al aan zijn liedkunst, maar de inbreng van Susan Graham met vrouwelijk materiaal, stelt hen wat in de schaduw. Een breed spectrum aan mooi materiaal passeert de revue en wat ook het karakter of de stemming van deze liederen is, de Amerikaanse treft het alles raak. In Vignoles trof ze de ideale begeleider. De titel van deze cd, La belle La belle époque dekt precies de lading. Een uitgave om te koesteren, maar om de teksten te kunnen lezen is wel een loep nodig.