Händel: Floridante HWV 14. Marijana Mijanovic, Vito Priante, Joyce diDonato, Sharon Rostorf-Zamir, Roberta Invernezzi en Riccardo Novaro met Il complesso barocco o.l.v. Alan Curtis. Archiv 477.6566 (3 cd’s, 163’42”). 2005

Zo langzamerhand is het via de cd mogelijk een aardig totaaloverzicht te krijgen van Händels opera’s. Van Floridante op libretto van Rolli naar Silvani’s  La costanza in trionfo uit 1721 stonden tot nu toe slechts fragmenten met o.a. Nancy Argenta, Ingrid Attrot, Catherine Robbin en Linda Maguire met Tafelmusik ook onder Alan Curtis op CBC SMCD 5110 uit 1992 ter beschikking. Intussen zat de Händelresearch niet stil en zorgde Hans Dieter Clausen in 2005 voor een verantwoorde nieuwe kritische uitgave van het werk.

De vocale bezetting is op één belangrijke uitzondering na uitstekend. Helaas betreft het één der hoofdrollen en een zangeres die met haar deels Nederlandse achtergrond hier op veel sympathie kan rekenen. Marijana Mijanovic stelt in de oorspronkelijk voor de castraat Senesino bedoelde titelrolrol helaas nogal teleur door blijken van niet optimale vertrouwdheid met de vereiste stijl en – erger nog – met lang niet feilloze zuiverheid, manco’s aan elementaire techniek en onbevredigende articulatie. Dat is een forse smet op een verder uitstekend geslaagd geheel met prachtige inbreng van Vito Priante als heel geloofwaardige schurkachtige Oronte, een geweldige Joyce DiDonato als Elmira (probeer haar aria ‘Ma che vuoi piú’), Sharon Rostorf-Zamir als Rossanne, op haar best in de zuchtaria ‘Sospiro, è vero’ en Roberta Invernizzi als charmante held Timante.

Curtis zorgt in de destijds door Harnoncourt uitgestippelde lijn van de ‘sprekende’ barok voor een mooi theatrale vertolking die Händels als steeds weer bijzondere muziek in het beste daglicht plaatst. Een iets forsere bezetting van het begeleidend ensemble had geen kwaad gekund, maar nu zijn tenminste geen details verdoezeld. Een aanbeveling met restrictie is het eindoordeel. Ofwel: Händel with care.