Händel: Italiaanse cantates La Lucrezia; Armida abbandonata; Agrippina condotta a morire. Véronique Gens (sopraan) met Les basses réunies. Virgin 545.283-2 (53’). 1996

Händel: 3 Italiaanse cantates. Magdalena Kozena (mezzosopraan) met Les musiciens du Louvre o.l.v. Marc Minkowski. Archiv 469.065-2 (67’37”). 1999

In zijn jonge jaren in Italië schreef Händel deze gedurfde en temperamentvolle werken, niet over de gangbare amoureuze thema’s maar over tragische en dramatische thema’s als de verkrachting van Lucretia, Nero’s terdoodveroordeling van zijn moeder Agrippina en het verraad van Armida. Gelukkig ontbreekt het niet aan passie in deze verklankingen van Gens die de tekst inhoud verleent met haar royale stem en een goed gedoseerd vibrato. Aan stijlbesef, kleurgevoel en juiste emoties geen gebrek, meteen al in de recitatieven.

De begeleiding is terecht intiem gehouden en in de continuogroep doet het genoegen een theorbe te horen. He is goed dit repertoire nu – met alle respect voor de mezzo’s Janet Baker (EMI) en Magdalena Kozena (Archiv) – eens door een competente sopraan te horen zingen, want voor haar was het bedoeld.

Kozena interpreteert dit drietal cantates – Delirio amoroso: ‘Da quel giorno fatale’, La Lucrezia: ‘O Numi eterni!’ en ‘Tra le fiamme’ – met zoveel flair en gevoel voor dramatiek dat het haast operascènes lijken. Daar is feitelijk niets op tegen en het is des te bewonderenswaardiger omdat de muziek toch al zulke zware technische en expressieve eisen aan de vertolker stelt. Dat begint met de recitatieven die meteen een lading meekrijgen, waarin woord na woord kleur en betekenis krijgt. Het ontbreekt aan drama noch ontroering, maar steeds ook is het karakter van de werken raak getroffen. Minkowski begeleidt attent en met vrij lichte hand. Eigenlijk is de Tsjechische hier in haar stemsoort concurrentieloos.