Henze: Undine. Peter Donohoe met London Sinfonietta o.l.v. Oliver Knussen. DG 453.467-2 (2 cd’s, 102’53”). 1996

Toen de balletmuziek voor Undine (of Ondine in termen van het ballet van Frederick Ashton die het ’t eerste uitvoerde) in 1958 werd geïntroduceerd kreeg het in bepaalde kringen meteen een depreciërende kritiek: die muziek zou te eclectisch zijn, te gemakkelijk en vooral nadrukkelijk tot betalen aan het neoclassicsme van Stravinsky. Inderdaad, soms wordt men herinnerd aan diens Symfonie in drie delen, maar in wezen gaat het om een eerbetoon aan de hele traditie van de klassieke dans en om een partituur die het onderste uit de kan haalt bij het kamerorkest dat hem uitvoert. Klankassociaties te over van een welluidend zeebeeld tot een statige bruiloft en een miniatuur pianoconcert (opnieuw met dank aan Stravinsky en Rodgers); ook de divertissements zijn kostelijk.

Het hele werk is als het ware een ‘concert voor Margot Fonteyn’. Jammer dat er geen dvd-v opname van zo’n balletuitvoering bestaat, maar zonder dat is de muziek ook heel toegankelijk en onderhoudend; de vertolking is prachtig. Het is ook wel eens leuk om een vergelijking te maken tussen de behandelingen die de verliefde waternimf kreeg van Hoffmann, Lortzing, Dvorak en Chaminade......