Haydn: Vioolconcerten nr. 1 in G H. VIIa, 1 en 4 in G H. VIIa, 4; Mozart: Concertante symfonie in Es KV 364. Rachel Podger met het Orchestra of the Age of Musical Enlightenment. Channel Classics SCS SA 29309 (67’43”). 2009

Naast de beide celloconcerten, het trompetconcert en van de pianoconcerten vooral het eerste, leiden de zes vioolconcerten van Haydn nogal een schemerbestaan. Goed daarom dat ze hier dienen als sandwichverpakking van Mozarts Concertante. Maar helemaal verwaarloosd waren ze niet, want Elisabeth Wallfisch maakte van hetzelfde stel met hetzelfde orkest al een Virgin opname (561.800-2) in 1990. Zij ageerde misschien wat fijnzinniger, gevoeliger en minder opgelegd solistisch dan de als steeds extraverter, meeslepender, zwieriger Podger.

Ze leidt het gedisciplineerd en volgzame orkest met strijkstok en ogen mogen we aannemen en dat sorteert positiefeffect. In Mozarts Concertante krijgt Podger gezelschap van altist Paavo Beznosiuk, ook niet de eerste de beste. Het tweetal speelt de hoogste troeven uit in het ‘Andante’, een deeltje dat men eindeloos kan herhalen. Het spel van beide solisten in vraag-en-antwoord is fraai gelijkgezind verweven: een fraaie symbiose van toon van toonkleur ook. Hier wordt men al gauw herinnerd aan de samenwerking van Carmignola en Abbado (Archiv). Verder zijn er niet zoveel markante opnamen van ‘authentieke’ versies.