Dvorak: Celloconcert in b op. 104; Herbert: Celloconcert nr. 2 in e op. 30. Gautier Capuçon met het Omroeporkest Frankfurt o.l.v. Paavo Järvi. Virgin 519.035-2 (61’04”). 2008

De Amerikaanse componist Victor August Herbert (1859-1924) is vooral bekend om vroeg twintigste eeuwse operettes als Babes in Toyland, Eileen, The enchantress, Naughty Marietta en Sweethearts. Dat hij als musicus een multitalent en met name uit uitstekende cellist was, bleef daarbij op de achtergrond. Met zijn hier opgenomen Tweede concert uit 1893 (dat benieuwd maakt naar het eerste ) inspireerde hij Dvorak om zijn overbekende celloconcert meteen daarna te schrijven. Dat concert van  Herbert is een geweldige ontdekking. Direct te spreken van een meesterwerk is misschien wat overdreven, maar de compositie is prachtig geschreven voor het instrument.

Capuçon toont gevoel voor de romantische elementen in deze muziek, maar is in expressief opzicht wat terughoudend. Een pluspunt, want hij overlaadt dat romantische aspect niet met sentiment.

Ook Yo-Yo Ma maakte ooit in New York met Masur een opname van dezelfde koppeling (Sony 07464-67173-2), maar of die nog leverbaar is? Wanneer het vooral om Dvoraks veelvuldig opgenomen werk gaat, zijn er andere opnamen die eerder in aanmerking komen: Rostropovitch (DG 447.413-2) en Wispelwey (Channel Classics CCSSA 25807), maar Capuçon doet met zijn gedistingeerde, doorleefde verklanking niet zoveel voor hen onder. Hij profiteert ook van de zeer attente, mooi ondersteunende begeleiding van het Frankfurts omroeporkest. Knap wat de eerste hoornist van het haast gevaarlijk langzaam genomen tweede thema uit deel I maakt en het contrast dat de wat snellere solist vervolgens realiseert. De weemoed uit de langzame delen van beide werken krijgt volop gelegenheid om boekdelen te spreken. De grootste waarde van deze uitgave wordt ontleend aan Herbert.