Harvey: Speakings. Elizabeth Layton (v), Scott Dickinson (va) en het BBC Schots symfonie orkest o.l.v. Ilan Volkov. Aeon AECD 1090 (55’22”). 2009

De Engelse componist Jonathan Dean Harvey (geb. 1939) heeft intussen een opmerkelijk oeuvre tot stand gebracht. Het bestaat uit orkestwerken als een celloconcert, een slagwerkconcert, strijkkwartetten (voor het Arditti kwartet), piano-, gitaar-, cello- en orgelwerken (ook voor prepared piano) en vocale muziek. Wie het oeuvre overziet, kan een voorkeur voor het gebruik van slagwerk, synthesizers en verdere elektronica vaststellen.

De drie hier bijeengebrachte werken zijn Scena voor viool en ensemble uit 1992, Jubilus voor altviool en ensemble en het driedelige Speakings voor groot orkest en elektronica uit 2007/8. Gemeen hebben ze dat duidelijk het element (in dit geval instrumentale) zang op de voorgrond treedt. In het eerste werk zingt de viool, in Jubilus klinken Gregoriaans en Boeddhistische rituelen door en in Speakings wordt het spraakeffect ‘gemusicaliseerd’.

Het resultaat klinkt indrukwekkend want de muziek getuigt van grote integriteit en schoonheid. Harvey toont een uitgesproken eigen persoonlijkheden weet in de beide eerste werken een eigen draai te geven aan de competitie tussen solist en orkest, in de derde compositie is meer van een geslaagde symbiose sprake. Een ‘vreemd’ element blijft hier het gebruik van elektronica. Het lijkt of het orkest via elektroakoestische vensters in de ruimte verschuift. Best boeiend na wat mensen als Birtwistle en Boulez al met gemengde media lieten horen.

De drie werken krijgen toegewijde, dynamische verklankingen die uitmonden in warme pleidooien voor dit eigentijdse repertoire.