Minstens tweemaal raak is deze nieuwe opname van Hilary Hahn. In de eerste plaats geeft ze de cd première van het aan haar opgedragen Vioolconcert van de Amerikaanse Jennifer Higdon (1962) waarmee de componist in 2010 een Pulitzer Prijs won met onder meer de opmerking: “A deeply engaging piece that combines flowing lyricism with dazzling virtuosity”. Zo is het maar net.

Het begint met een uitgebreid eerste deel vol mooie, maar zwaar op de handse gedachten die best boeiend zijn. De titel ‘1726’ blijkt te slaan op het huisnummer van het Curtis instituut en bevat een heel mooie cadens die langzaam wegsterft. Het tweede deel, ‘Chaconni’ bestaat uit een reeks  beschouwelijke chaconnes waarin de viool harmonisch quasi boven het orkest danst. De wel erg korte, virtuoze en krachtige finale ‘Fly forward’ maakt een wat abrupt einde aan het werk.

Uit de hele geïnspireerde vertolking blijkt hoezeer de violiste zich het werk heeft eigengemaakt. Haar pleidooi ervoor is tot in de vezels overtuigend.

Het is een première die benieuwd maakt naar eerdere werken van Higdon, zoals het Concert voor Orkest, City scape en Blue cathedral (Telarc CD 80620), het koorwerk O Magnum mysterium (Avie AV 2078) en het vermoedelijk nog niet opgenomen Slagwerkconcert, dat voor hobo en voor sopraansax plus wat kamermuziek.

De tweede keer raak is het Tchaikovskyconcert, waarin Hahn niet de zoveelste standaardvertolking levert, maar blijk geeft van een eigen visie die uitmondt in een ranke, exacte en schijnbaar moeiteloze realisatie vol fijnzinnige details. Ze plaatst zich daarmee zeker niet boven, maar evenmin onder doch mooi naast de beste overige uitvoerenden, zoals daar zijn: Vengerov (Warner 09027-46743-2), Repin (Philips 473.343-2, zo nog verkrijgbaar), Chung (Decca 475.7734) en Bell (Decca 475.6703), Fischer (Pentatone PTC 5186.095) en Tetzlaff (Pentatone PTC 5186.0220.