Händel: Orlando. Patricia Bardon (ms), Rosa Mannion (s), Hilary Summers (a), Rosemary Joshua (s) en Harry van der Kamp (bs) met Les arts florissants o.l.v. William Christie. Erato 0630-14636-2 (3 cd’s, 2u 48’42”). 1996

Händels Orlando werd door de componist radicaal gewijzigd om passend materiaal bij de hand te hebben voor de in 1735 in Londen beschikbare zangers. Het ging daarbij vooral om de waanzinscène ‘Ah stigie larve!’ waarmee Orlando de tweede akte afsluit en de aria van Dorinda ‘Vaghe pupille’ aan het begin van de derde akte.

Van een contratenor als James Bowman bij  Hogwood die het werk iets lichter en wat vlotter aanpakt (Oiseau Lyre 430.845-2) eist dat het uiterste, voor een mezzo als Patricia Bardon ligt het wat eenvoudiger. ’t Is maar waar men de voorkeur aan geeft, uw bespreker kiest voor de vrouwenstem.

In barokopera is er waarschijnlijk geen dirigent die beslagener ten ijs komt dan de ervaringsdeskundige Christie. Hij gaat als steeds fijnzinnig te werk, zogt voor een goede ritmische structuur. Misschien hadden de aria’s wat dramatischer gekund, maar het heeft veel positiefs dat vermoeiend overstatement is gemeden.

In de titelrol is Patricia  Bardon goed tegen haar lastige taak opgewassen en klinkt ze vooral mooi in het lage register van haar mezzo. Niet alleen de waanzinscène slaagde prachtig, ook de slaapscène slaagde heel mooi, lieflijk met fraaie begeleiding van een violette marine. Over het geheel is ze niet alleen dramatischer, doch ook genuanceerder, dynamischer dan Bowman 

Een gevoelige, zuivere bijdrage levert ook Hilary Summers als Medoro en Harry van der Kamp verleent gewicht aan de rol van Zoroastro. Ook beide andere vertolksters, Rosa Mannion als Dorinda en Rosemary Joshua als Angelica zorgen voor mooi gevoelige, fraai in stijl afgewerkte inbreng.