Händel: Klaviersuites Set I nr. 2 in F HWV 427, 3 in d HWV 428 en 7 in g HWV 432; Capriccio HWV 467; Chaconne in G HWV 435; Menuet in g Klaviersuite nr. 9 in Bes Set II in HWV 434/4; Mozart: Allemande uit Pianosuite in C KV 399. Daria van den Bercken (p). Sony 88764-18832 (67’ 56”). 2012
Wat leuk: twee aankomende, zich onderscheidende jonge Nederlandse pianistes die gemeen hebben dat ze met hun openlucht optredens op rijdende vleugels de aandacht trekken en die ieder voor zich een debuut cd bij een internationaal label mochten maken. Iris Hond bij Decca en Daria van den Bercken bij Sony. Waar Hond een heel gemengd programma heeft, concentreert Van den Bercken zich op de ten onrechte in het concertleven en op cd nogal verwaarloosde segment van Händels Klaviersuites. Ze maakt een keuze uit de 16+ composities en nu al kan men betreuren dat ze niet logischerwijs een hele reeks speelt. Maar misschien ‘mocht’ ze nog niet meer dan 1 cd opnemen. Anderzijds is het sympathiek dat ze niet voor Händels hits, zoals de Variaties over The harmonious blacksmith uit nr. 5 gaat.
Dat deze werken het erg goed doen op de concertvleugel toonden Sviatoslav Richter en Andrei Gavrilov in 1979 al aan op EMI 586.540-2. Feitelijk zijn ze nooit overtroffen (zie Vergelijkende Discografie), maar ook de Nederlandse geeft duidelijk blijk van veel stijlbesef, speelvreugde en een grote vaardigheid. Ze speelt pittig en met veel flair, toont waar nodig ook gevoel voor intimiteit, maar is toch vooral jeugdig enthousiast in stralende interpretaties. In de snelle delen weet ze net de indruk van het mechanische verloop te vermijden. De vrij onbekende Allemande van Mozart is een leuke toegift in dezelfde geest.
Het initiatief om zich met dit bij het grote publiek onbekende repertoire voor een debuut te profileren, verdient extra waardering. Liever dit dan meer overbekende stukken waarmee het moeilijker is om te scoren.
Ze geeft de diverse stemmen elk een duidelijk te onderscheiden plek en neemt de langzamer delen als waardevolle rustpunten. De in januari 2012 in de Beethovensaal, Hannover gemaakte opname klinkt erg direct maar met voldoende ruimte rond de klank van de gebruikte mooie Bösendorfer Imperial vleugel die zelden tot in zijn dynamische extremen wordt belast.