Händel: Klaviersuites Set 1 nr. 1-8 HWV 426-433. Sviatoslav Richter en Andrei Gavrilov. EMI 569.337-2 (2 cd’s, 1u.59’00”). 1979

Händel: Klaviersuites Set 2 HWV 434 en 436-441; Beethoven: Pianosonate nr. 17 in d op. 31/2 Sturm. Sviatoslav Richter en Andrei Gavrilov. EMI 569.340-2, 586.543-2 (2 cd’s, 2u. 00’34”). 1979, 1961

Zoals dat wel eerder was gebeurd met werken van hem, werd Händel gedwongen om bepaalde werken te herzien en officieel te publiceren om te voorkomen dat er roofkopieën in omloop werden gebracht. Dat dreigde ook met zijn Klaviersuites te gebeuren.

De eerste reeks van acht werd in 1720 gepubliceerd, maar dateert waarschijnlijk van eerder. De suites omvatten velerlei stijlen: Frans, Duits, Italiaans. Soms binnen hetzelfde werk. Zo heeft de prachtige tweede suite een aria-achtig Adagio, maar culmineert in een fuga met veel esprit en inventiviteit.

De vijfde suite is het meest opgenomen dank zij de reeks variaties op een thema dat volgens de legende te horen valt wanneer een smid op zijn aambeeld slaat: The harmonious blacksmith.

In 1979 verdeelden Richter en de toen nog jonge Gavrilov in de mooie schuur in Tours tijdens het festival daar de werken uit beide sets onder elkaar. Eventuele twijfels over hun vermogen om deze barokmuziek in alle opzichten recht te laten wedervaren, zijn na tien minuten gesmolten als sneeuw in de zon. De gestileerde dansreeksen lopen haast over van esprit en vitaliteit.

Luister naar Gavrilov meteen in de Prelude van de eerste suite en men hoort meteen een exemplarisch voorbeeld hoe het hoort. Maar in het langzame deel treft hij zo mogelijk nog meer en in zijn handen wordt de Sarabande uit suite nr. 7 een ‘zwarte parel’. In de ernstige, ceremoniële dansen uit de suites nr. 11 en 13 komt de muziek naar voren als grote, geheimzinnige lichtvlakken.

Richter doet daar niet voor onder en verrast telkens ook met juweeltjes, zoals de Gigue uit de vijfde suite. Natuurlijk maakt hij ook wat bijzonders van dat populaire variatiedeel. Ook de tempokeus is steeds verantwoord.

Als bonus bevat de tweede reeks een sublieme uitvoering door Richter van Beethovens naar Shakespeare vervaardigde Storm sonate.

De opnamen klinken nog verrassend fris, zij het niet meer steeds kakelvers.