Händel: Judas Maccabaeus HWV. 63. Felicity Palmer (s), Janet Baker (a), Rylan Davies (t), John Shirley-Quirk (bs), Paul Esswood (ct), Christopher Keyte (t) met het Wandswoth schoolkoor en het Engels kamerorkest o.l.v. Charles Mackerras. Archiv 447.692-2 (3 cd’s, 2u. 49’14”). 1976

Als vlotte opportunist schreef Händel Judas Maccabaeus gauw als compliment voor de hertog van Cumberland die in 1746 de Jacobieten rebellen in de slag van Cullenden had verslagen.

In zijn haast lichtte de componist gedeelten uit bestaande oratoria, zoals Joshua en Belshazzar terwijl de rest van het libretto in elkaar werd geflanst door de congeniale dominee Thomas Morell die niet helemaal gelijke tred kon houden met de componist. Het betekende dat de première pas in april 1747 plaats had.

Mogelijk uit vrees dat degene aan wie hij het werk opdroeg iets beledigends zou vinden in de uitbeelding van de militaire held uit het oratorium, vermeed Händel het intense persoonlijke drama uit Belshazzar dat toen al het publiek had verbaasd omdat het aan mildere portretten gewend was.

Judas gaat over de verwachtingen rond de komende gebeurtenissen en over de reacties daarop in plaats van over die gebeurtenissen zelf, maar de contrasten in stemming en tempo houden het werk drie aktes lang boeiend. Nog steeds behoort dit werk tot Händels mooiste oratoria.

De kleine, goed toegeruste krachten van Mackerras voegen een puntige verfijning aan de mooie muziek toe en zorgen dat de eerder contemplatieve dan theatrale kanten van het werk goed naar voren worden gebracht. Er wordt vooral ook mooi gefraseerd en het werk klinkt niet zo bloedarm als ook het geval had kunnen zijn. Een andere mooie lezing komt van King (Harmonia Mundi HMU 90.7077/8).