Haydn: Strijkkwartetten nr. 31 in Es, 32 in f, 33 in A, 34 in C, 35 in D en 36 in g H. III/31-36. Quatuor mosaïques. Astrée E 8802 (2 cd’s, 2u. 27’). 1990/2

Met de zes strijkkwartetten op 20, ook wel bekend als Zonkwartetten, bracht Haydn in 1772 deze vorm tot volledige wasdom. Alle vier instrumenten krijgen letterlijk gelijke stemrechten (en de cello mag af en toe even solistisch naar voren treden) en het muzikale materiaal is veel complexer, zowel in ritmisch als in harmonisch opzicht, maar ook in de manier waarop harmonische gedachten worden ontwikkeld.

Dit zijn mogelijk de donkerste en meest intellectuele kwartetten die Haydn schreef met hun sterke nadruk op contrapunt en verschillende finales hebben de fugavorm. Maar ze zijn ook heel verschillend van sfeer. Nummer 32 bezit een volle rijpheid, vooral in het langzame deel; nr. 34 stroomt haast over van vreugde terwijl nr. 35 juist heel getemperd en melancholiek is.

Het Quatuor mosaïques biedt een interessant alternatief voor het Kodály kwartet (Naxos 8.550701/2) dat vooral uitblinkt in de meer verinnerlijkte momenten en is ongetwijfeld het momenteel beste kwartet dat met ‘oude’ instrumenten is uitgerust. Er wordt met heel veel flair en stijl gespeeld. De persoonlijkheid van de vier stemmen komt prachtig door  en de darmsnaren op de instrumenten zorgt voor een klank met een vol en gespierd geluid.