Hindemith: Requiem für die, die wir lieben. Jan de Gaetani (ms) en William Stone (b) met het Atlanta symfonie koor en –orkest o.l.v Robert Shaw. Telarc CD 80602 (64’23”). 1994

HIndemiths Requiem werd in 1946 gecomponeerd als een eerbetoon aan president Roosevelt en de slachtoffers van W.O. II, maar feitelijk ook als huldeblijk aan zijn adoptie tweede vaderland, de V.S. gedurende de Nazitijd.

Hindemith ontleende de tekst niet aan de Latijnse Mis, maar aan Walt Whitmans grootse elegie voor de doden uit de Amerikaanse burgeroorlog, ‘When lilacs last in the door-yard bloom’d’.

In dit werk toont Hindemith eens temeer zin grote technische expertise als componist (er zijn fuga’s, marsen en zelfs een passacaglia), maar het werk is verder allerminst een demonstratie van klassieke orthodoxie; die schuilt eerder in zijn vroegere kamermuziek. Alles is hier onderworpen aan een diepgevoelde persoonlijke expressie.

De welluidende prelude, waarin zware akkoorden van het koper luidende klokken suggereren, wordt soms afzonderlijk uitgevoerd maar men moet het nog geen acht minuten durende werk in zijn geheel horen: het is één van die zeldzame twintigste eeuwse werken die een ongekwalificeerde spirituele devotie uit vroegere eeuwen kan opwekken zonder nep te lijken.

Aangezien dit het type werk is dat een optimale, heldere, dynamische geluidskwaliteit verlangt, is de opname van Shaw ideaal. Shaw was trouwens degene die destijds het werk bestelde voor het Collegiate Chorale in New York en zijn gedetailleerde vertrouwdheid met het stuk blijkt uit elke maat.