Holst: A Somerset rhapsody op. 21/2 H.87; Beni mora op. 29/1 H 107; Invocation op. 19/2, H75; A fugal overture op. 40/1 H. 152; Egdon heath op. 47 H. 172; Hammersmith op. 52 H. 178. Schots nationaal orkest o.l.v. David Lloyd-Jones. Naxos 8.553696 (68’57”). 1996

Holst: Brook Green suite H. 190; A song of the night op. 19/1 H. 74; St. Paul’s suite op. 29/2 H. 118; Lyric movement H. 191; A fugal concerto op. 40/2 H. 152; Concert voor 2 violen en orkest op. 49 H. 175. Janice Graham (v), Andriy Viytovych (va), Anna Pyne (fl), Philip Palmer (h) met English Sinfonia o.l.v. Howard Griffiths. Naxos 8.570339 (61’24”). 2005

Gustav Holst (1874-1934), een Engelsman met een Zweedse naam had de pech dat hij leefde in een tijd waarin nauwelijks een vruchtbare Engelse muziektraditie bestond en al helemaal geen publiek voor de acceptatie van nieuwe muziek. Maar aan talent ontbrak het hem zeker niet.

Al componerend stond hij aanvankelijk onvermijdelijk onder de invloed van Wagner, maar daarvan wist hij zich te ontdoen en vond hij een eigen stem.

Groot succes had en heeft hij met de orkestsuite The Planets (1916), maar hij wist dat veel van zijn andere werken nauwelijks voor professionele vertolkingen in aanmerking kwamen; hij nam genoegen met een praktijk als leraar, maar liet wel een behoorlijk aantal interessante en mooie werken na.

Engelse orkesten van naam hebben zich daarover op lp en cd goed ontfermd en daarom is het lonend om een aantal van die werken nader onder de aandacht te brengen. Vaak zijn ze gecombineerd met The Planets, maar Naxos had de voortreffelijke gedachte om er twee aparte opnamen aan te wijden. Deze bevatten onder andere de sfeervolle, van geheimzinnige Arabische impressies doortrokken suite Beni mora, de populaire St. Paul’s suite en het symfonisch gedicht Egdon Heath uit 1927 als hommage aan Thomas Hardy ontstaan.

Dat alles wordt zeer naar behoren uitgevoerd.