Hokosawa: Landscape nr. 5; Ceremonial dance; Sakura für Otto Tomek; Cloud and light. Mayumi Miyata (shô) met het Münchens kamerorkest o.l.v. Alexander Liebreich. ECM 476.393-8 (55’51”). 2009

Hokosawa: Celloconcert Toru Takemisu in memoriam; Voyage nr. 7; Metamorphosis. Rohan de Saram (vc), Jeroen Berwaerts (tr) en Olivier Dartevelle (kl) met het Luxemburgs filharmonisch orkest o.l.v. Robert Platz. Neos 11028 (50’19”). 2010

Hokosawa: Landscape nr. 3; Fluitconcert Per sonare; Ans Meer. Gunhild Ott (fl) met het Duits symfonie orkest Berlijn c.q. SWR Symfonie orkest Baden-Baden en Freiburg c.q. NDR Omroeporkest o.l.v. Robert Platz. Neos 10716 (50’32”). 1997/2001

De Japanse componist Toshio Hosakawa (1955) werkt enigszins verder in de traditie van zijn beroemdere landgenoot Takemitsu, niet alleen omdat hij zich sterk door de natuur en natuurverschijnselen laat inspireren, maar ook door het gebruik  van subtiele, mooi verdeelde orkestrale kleuren om de natuur en de elementen in muziek uit te drukken. Veel van zijn werken kunnen dan ook worden gezien als hommages aan een zichzelf gelukkig meestal herstellende natuur, ook na het slechtste wat de mensheid daarin veroorzaakt.

In deze muziek speelt in sommige werken de shô, een Japans mondorgel dat het geluid van een mythische feniks evenaart, een exotische rol.

De uitvoeringen door de diverse solisten en orkesten maken een heel toegewijde en competente indruk. De een zal deze muziek wezenloos en binnen de Japanse serieuze muziek zelfs vrij clichématig vinden, de ander geeft zich gewonnen voor muziek die bij telkens opnieuw beluisteren meer fijnzinnige geheimen prijsgeeft. In ieder geval biedt dit materiaal – en er is meer – de mogelijkheid om beter met de componist kennis te maken.