Händel: Brockes Passion HWV. 48. Markus Flaig, Markus Brutscher, Nele Gramsz, Johanna Winkel, Katalin Farkas, Guy de Mey, Janos Bandi, Drew Minter met het Keuls kamerkoor en het Collegium Cartusianum o.l.v. Peter Neumann. Carus 83.428 (2 cd’s, 2u. 32’29”). 2009

Händel: Brockes Passion HWV. 48. Martin Klietmann, István Gáti, Mária Zádori e.a. met het Stadtsingchor Halle en de Capella Savaria o.l.v. Nicholas McGegan. Hungaroton HCD 12734/6, Brilliant Classics 92003 (3 cd’s, 2u. 29’30”). 1995

In de bespreking van de Brockes Passion van Keiser is wat algemene informatie overgenomen over de verschillende componisten die Brockes’ tekst Der für die Sünde der Welt gemartete und sterbende Jesus gebruikten. Händels werk dateert uit 1717 en valt qua stijl ergens tussen de liturgische passiemuzieken van Bach en Telemann enerzijds en het Italiaanse oratorium anderzijds. De evangelist vertelt het aan diverse bijbelboeken ontleende vrij geparafraseerde verhaal op rijm, het koor neemt de rol van de Christelijke gelovigen en de Joodse menigte op zich, maar er zijn natuurlijk ook de nodige aria’s. Een belangrijk deel van het verhaal valt toe aan de dochter van Zion die vooral benadrukt dat Christus’ lijden een bewijs is van zijn mensenliefde.

De over 3 cd’s gespreide oorspronkelijke Hungaroton opname is door Brilliant goedkoop heruitgegeven en kan redelijk dienen. Maar de recenter Carus uitgave is duidelijk te prefereren. De vertolking is individueler, kleuriger, doorleefder met een expressiever zingend koor. Dat de koralen wat vlak klinken is waarschijnlijk bewust ter wille van het onderscheid met de turbae gedaan. Hooguit hadden de bassen wat meer pit mogen tonen. Mogelijk waren ze – zoals gebruikelijk – te gering in aantal. Bij de solisten behoren Markus Bruscher en Johanna Winkel tot de uitblinkers.