Händel: Atalanta HWV 35. Katalin Farkas, Éva Bártfai-Barta, Eva Lax, János Bándi, József Gregor met het Vocaal ensemble Savaria en de Capella Savaria o.l.v. Nicholas McGegan. Hungaroton HCD 12612/14-2 (2 cd’s, 2u. 19’22”). 1990

Händel: Atalanta HWV 35. Philip Cutlip, Michael Slattery, Dominque Labelle, Cécile van de Sant, Susanne Rydén, Corey Mckern   met koor en het Philharmonia Baroque orkest o.l.v. Nicholas McGegan. Philharmonia Baroque PBP 004 (2 cd’s. 2u.22’44”). 2005

In 1736 schreef Händel uitgaande van verschillende teksten deze soort zomeridylle zonder ingewikkelde handeling als een soort Arcadische idylle in een wereld van herders, herderinnen en verborgen liefde. De beide hoofdfiguren, Atalanta, prinses van Arcadia en Meleagro, koning van Aetolia met pseudoniem  Tirsi, treden vrijwel gedurende het hele werk in vermomming op. Misschien niet zo verwonderlijk, want de opera was bedoeld als uitgebreide inleiding bij een huwelijksfeest dat zou eindigen met vuurwerk.

De rol van Meleagro, oorspronkelijk voor een castraat bestemd, wordt door sopraan Éva Bártfai-Barta met veel zwier op zich genomen, zoals bijvoorbeeld mooi blijkt uit haar aria ‘Si, mel raccordò’ uit de tweede akte. Daarin zingt ze ook ‘M’allontano, sdegnose, sdegnose pupille’ met alleen een heel mooie begeleiding van viool en continuo. Tegenover haar heeft de sopraan Katalin  Farkas een voldoende onderscheidende stem als  Atalanta, letterlijk een zeer capabele jager die in het eerste tafereel al een beer vangt. Als een vogeltje draagt ze ‘Lassa! Ch’io t’ho perduta’ voor en verder blinkt ze o.m.uit in ‘Se nassce un rivoletto’ en de versieringen van ‘Bench’io non sappia ancor’.

In de bijrollen valt vooral de alt Éva Lax als het herderinnetje Irene op. De mannenrollen zijn korter en minder opvallend, maar József Gregor overwint de moeilijkheden van zijn rol goed en László Polgár (Mercurius) die pas aan het slot naar voren treedt, zorgt voor een energiek besluit. 

De drie trompetten uit de ouverture doen een  slaapje voordat ze in de finale de pauken wekken en het koor nog een keer uitgebreid activeren. McGegan die beschikt over een heel competente in oude muziek gespecialiseerde orkestleden, zorgt voor een animerende, stijlvolle begeleiding.

Een aantal jaren later voerde hij dit werk met andere solisten en een ander orkest nog eens in de V.S. op, maar die opname is onbekend.