Händel: Partenope HWV 27. Rosemary Joshua, Kurt Streit, Stephen Wallace, Andrew Foster-Williams, Hilary Summers met de Early Opera company o.l.v. Christian Curnnyn. Chandos CHAN 0719 (3 cd’s, 3u.09’41”). 2004

De opera Partenope is een komedie in het brede en omvangrijke operaprogramma van Händel. Het werk dat in 1730 in première ging behelst het geestige, luchthartige en volgens sommige tijdgenoten zelf immorele verhaal van de koningin van Napels die moet proberen alle omringende verliefde mannen op afstand te houden. Wanneer dan ook nog een van haar rivalen vermomd als man het gezelschap binnendringt met de bedoeling om wraak te nemen op haar ontrouwe geliefde, breekt een ware strijd om de liefde uit. De gevoelsuitingen gaan van doffe wanhoop tot geestige toespelingen en het werk eindigt met een dubbel huwelijk.

Caldara had twintig jaar eerder deze stof al voor een intussen geheel vergeten opera gebruikt, maar oefende daarmee wel invloed uit op de jonge Händel.

De toon van het werk is licht en de handeling met veel verkleedpartijen, vermommingen en verwarring eindigt natuurlijk op het moment dat iedereen zijn juiste partner heeft gevonden. De actie verloopt snel en er zijn betrekkelijk weinig uitgebreide aria’s, maar wel fraaie ensembles en een verplichte fraaie sinfonia plus een mars voor de strijd aan het begin van de tweede akte.

De vertolking onder Curnyn raakt goed de essentie van dit luchtige werk. Markante uitblinkers zijn er niet in het solistenteam, maar dat vormt een homogeen geheel met Rosemary Joshua in de titelrol van de koningin, Hilary Summers als de boosaardige prinses Rosmira van Cyprus, Kurt Streit als Emilio, de alleen overblijvende prins die geen vriendin krijgt. Beide countertenoren, Stephen Wallace als Armindo en Lawrence Zazzo als Arsace tnen zich goede aanbidders. Curnyn leidt het geheel met een op oud instrumentarium spelend ensemble in goede banen.

Alternatieven zijn er van Kuijken (EMI 747.91308) en op dvd van Mortensen met als grote attractie Andreas Scholl (Decca 074-334-8).