Händel: Publio Cornelio Scipione HWV. 20. Derek Lee Ragin, Sandrine Piau, Doris Lamprecht, Vanda Tabery, Guy Fletcher, Olivier Lallouette met Les Talens lyriques o.l.v. Christophe Rousset. FNAC 592245 (3 cd’s, 2u. 50’41”). 1993

Dat Scipione nooit een groot succes werd, heeft verschillende oorzaken. Het werk werd in 1726 in haast geschreven en het libretto van Antonio Salvi uit 1704 dat door Paolo Antonio Rolli werd bewerkt, is niet bijster interessant en zonder veel aansprekende handeling waardoor het geheel een wat ééndimensionale indruk maakt. Er passeert een reeks aardige aria’s die geen diepe indruk nalaat. Een lichtgewicht compositie derhalve.

De handeling betreft de verovering van het Iberisch schiereiland door Publius Cornelius Scipio rond 210 v.Chr. 

Een uitzondering zijn de aria van Ernando ‘Tutta rea la vita umana’ waarin hij zijn eer verdedigt, de siciliana ‘Un caro amante’ plus het viruoze shownummer ‘ Scoglio d’immata fronte’ van Berenice.

Laten we verder dankbaar zijn want dit is de enige opname van deze opera. Wel terecht koos Rousset voor het origineel uit 1726 en niet voor de latere drastische herziening uit 1730.

De vertolking is gelukkig meteen een heel goede met de mooiste bijdragen van Ragin (Scipione) die hooguit wat te vrouwelijk klinkt en Piau (Berenice). Andere rollen zijn voor de heel bevredigende Doris Lamprecht (Lucejo), de onbevredigende Guy Fletcher (Lelio) en de goede Vanda Tanbery (Armira) en Olivier Lallouette (Ernando). Maar de feitelijke hoofdrol valt eigenlijk toe aan de geweldige Talens lyriques en Christophe Rousset.