Händel: Tamerlano HWV 18. Nicholas Spanos (ct), Mary-Ellen Nesi (ms), Tassis Christoyannis (b), Mata Katsuli (s), Irini Karainni (ms), Petros Magoulas (bs) met het Patras orkest o.l.v. George Petrou. MDG MDG 609-1457-2 (3 cd’s, 3u.11’49”). 2006

Händel schreef Tamerlano in 1724, kort na Giulio Cesare en even voor Rodelinda: hij verkeerde in zo ongeveer de muzikaal vruchtbaarste periode van zijn leven. Aan inspiratie ontbrak het hem allerminst. Des te merkwaardiger dat het werk zo lang werd genegeerd. Gardiner was er in 1985 wel relatief bij op Erato 2292-454908-2 of 4509-997222-2. Hij werd gevolgd door Malgoire (Sony SM3K 37893), Pinnock (Avante AV 0001) wiens versie ook op dvd Arthaus 100.702 verscheen en Minasi (Naïve V 5373). Met laatstgenoemde als heel ver doorgevoerd ‘authentieke’ (2 counternoren, tenor en sopraan).

Maar bij deze opname is sprake van een benadering van het werk zoals dat bij de première moet zijn geweest. De hier onbekende solisten zijn doorkneed in de vereiste uitvoeringsstijl. Countertenor Nicholas Spanos, feitelijk van afkomst een Scythische herder, klinkt echt keizerlijk en heeft weinig moeite met coloraturen in zijn briljante slotaria. De Asteria van sopraan Mata Katsuli toont het juiste karakter wanneer ze Tamerlano als echtgenoot aanvaardt met het doel hem in bed te vermoorden, maar ze is wanhopig wanneer ze veronderstelt dat Andronico haar heeft verraden. Gelukkig komt het niet zover bij die moord.  Mezzo Mary-Ellen Nesi is een pittige Andronico; de rol was geschreven voor Senesino. Test haar in ‘Più d’una tigre’. En als Leone toont bas Petros Magoulas veel rondborstige openhartigheid.

Het van authentiek klinkend instrumentarium voorziene Patras orkest levert onder George Petrou een achtenswaardige begeleiding. Het resultaat is echt bijzonder en maakt dat deze uitgave best een voorkeursbehandeling waard is.