Haydn: Pianosonates nr. 38 in F H. XVI/23, 39 in D H. XVI/24, 47 in b H. XVI/32 en 59 in Es H. XVI/49. Denis Kozhukhin. Onyx 4118  (52’09”). 2014

De pianowerken van Haydn vinden hun uitgangspunt in de Noord-Duitse instrumentale traditie van C.P.E. Bach, wat inhoudt dat deze werken een expressie en soms even een grilligheid bezitten die vreemd is aan de meer lyrische geest van Mozarts pianowerken.

Over de nummering van deze werken bestaat nog steeds verwarring. Eerst was daar de vertrouwde Hoboken, toen kwam in 1960 Christa Landon (van nr. 1-62) die op haar beurt in 2009 weer werd gecorrigeerd door Ulrich Leisinger.

Alfred Brendel (Philips 416.643-2, nu Decca 478.1369, 4 cd’s) vestigde op dit gebied ooit een hoge standaard. Andere gereputeerde Haydnvertolkers zijn Marc-André Hamelin (Hyperion CDA 67554), Leif Ove Andsnes (EMI 556.756-2), Sviatoslav Richter (BBC Legends BBCL 4245-2), Emanuel Ax (Sony 509970-89363), András Schiff (Warner 2564-69967-2), Tzimon Barto (Ondine ODE 1154-2) en Jenö Jandó (Naxos 8.501042, 10 cd’s) is de tot nu toe enige die de volledige reeks vastlegde.

Denis Kozhukhin die hier een viertal latere sonates uit de jaren 1770 en 1780 speelt, mengt zich met wisselend succes in dit gezelschap. Omdat Haydn niet consequent dynamische- en tempo indicaties aangaf, wordt de vertolker de nodige speelruimte geboden. 

Iets meer dartelheid en gevoel voor nuancen en sfeer had zijn wat droge spel niet misstaan. Maar het resultaat voldoet wel ruim aan de normen en dit recital telt dus in de selectie der mooiste nog net mee.