Ireland: Liederen. Lisa Milne (s), John Mark Ainsley (t), Christopher Maltman (b) en Graham Johnson. Hyperion CDA 67261/2 (2 cd’s, 2u. 23’14”). 1998

Toegegeven, zelfs in Engeland is John Ireland (1879-1962) uit de mode geraakt. Ondanks een zekere bekendheid van ‘Sea fever’ en een paar andere liederen, is zijn liedrepertoire voor ontoegankelijk bevonden. Van alle Engelse twintigste eeuwse componisten is Ireland het moeilijkst te plaatsen, zeker voor niet-Britten. Zijn vaak subtiele mengeling van de romantische traditie en de subtielere impressionistische kleuring lijkt passé.

De keurige ambachtelijkheid waarmee Ireland voor zijn eigen instrument, de piano, schrijft, valt wel te bewonderen. Zijn tussen 1900 en 1940 geschreven liederen ontlenen hun stemming aan de teksten van vele dichters, waaronder Housman, Hardy en Masefield (laatstgenoemde o.m. vertegenwoordigd met het bekende ‘The vagabond’ en het al genoemde ‘Sea Fever’).

Maar om terecht  de variatie van Irelands liedkunst te verkennen, heeft Hyperion een 69 stuks (maar niet complete) reeks samengesteld. Gelukkig is daar de voortreffelijke begeleider Graham Johnson die het beste haalt uit de drie zangers.

In het cd boekje wordt criticus William Mann geciteerd, die ooit beweerde dat in de geschiedenis van de Engelse muziek de liederen van Ireland ‘sinds Purcell en tot aan Britten wellicht de belangrijkste zijn. Dat lijkt een erg krasse uitspraak. Luister naar deze songs en oordeel zelf.