d’Indy: Strijksextet op. 92; Vioolsonate in C op. 59; Pianokwartet in a op. 7. Marietta Kratz (v), Stefan Pintev (v), Susanne Kellermann (va), Thomas Oepen (va), Bernhard Gmelin (vc), Sebastian Gaede (vc) en Caroline Weichert (p). Koch 3-1166-2 (77’38”). 1993

In dit drietal kamermuziekwerken van Vincent d’Indy (1851 - 1931) uit respectievelijk 1929, 1905 en 1878 valt het duidelijk post-Wagneriaanse idioom op. De drie werken zijn in volmaakte sonatevorm geschreven, maar onderling heel verschillend. In het Kwintet valt vooral de mooie pianopartij op. De muziek klinkt vloeiend en heeft gelukkig niet het vaak broeierige van Wagner in de meest expressieve passages. Opvallend zijn de haast dubbelzinnige chromatische terzijde uitstapjes en het soms optredende gebruik van onstabiele septime akkoorden. Net als bij Franck n diens Vioolsonate zorgt het cyclische principe voor verbindende eenheid. Maar de muziek klinkt vooral heel Frans met een voortdurende evenwichtige indruk. 

Het zevental bij deze opname betrokken musici weet precies wat de muziek nodig heeft en zorgt voor fijne, homogene uitvoeringen.