Indy, d’: Pianosonate in e op. 63; Tableaux de voyage op. 33 nr. 1-7, Jean-Pierre Armengaud. Grand Piano GP 756 (66’30”). 2018 

Als oprichter van de Schola Cantorum en componist van orkestwerken werd de conservatieve Vincent d’Indy (1851 - 1931) bekend. Als bewonderaar van Wagner geneerde hij zich niet om in een aan hem gewijd boek zijn eigen antisemetisme te uiten. Hij schreef echter ook kamermuziek en pianowerken, waaronder een hoogst ongewone Pianosonate uit 1907 waarvan de drie delen in liefst 23 fragmenten uiteenvallen. Het werk is gebaseerd op fragmenten uit orkestwerken en gedurende 43 minuten van deze uitvoering krijgen we - hoezeer Armengaud ook zijn best doet - niet de indruk dat de componist met boeiende melodieën de aandacht weet vast te houden. Misschien dat het werk daarom zo onbekend bleef en des te meer waardering voor Armengaud dat hij het vastlegde, want in technisch opzicht gaat het best om een lastig werk. Zelf zegt hij dat hij er honderden uren voorbereiding aan heeft besteed.

Bij de De gedeelten uit Tableaux de voyage (1889) die werden geschreven na een wandeltocht in Duitsland treffen we titels aan als ‘Pâturage’, Lac vert’. ‘Le glas’, ’Beuron’, ’La pluie’ en ‘Rêve’. In totaal zijn er dertien en er hadden er dus best nog een paar bij gekund. Aan de andere kant: erg geïnspireerd klinken die stukken niet.

Vermeldenswaard is nog dat de opname werd gemaakt in de salon van Château des Faugs in de Ardèche waar de componist die het liet bouwen van 1884 tot 1894 woonde. Een tien met griffel voor Armegaud’s moeite.