Ives: Symfonieën nr. 1, 2, 3 ‘Camp meeting’ en 4 voor koor en orkest. Los Angeles filharmonisch orkest en Los Angeles Master Chorale o.l.v. Gustavo Dudamel. DG 483.950-2 (2 cd’s, 2u. 04’40”). 2020

 

Nog net voordat in maart 2020 overal het concertleven tot stilstand kwam als gevolg van de Coronapandemie voltooide Gustavo Dudamel zijn Ives project in in februari in Los Angeles. Het is een cyclus zonder de New England Holiday symfonie en de Universe Symphony die in 1915 voor een zwaar bezet orkest in de steigers werd gezet, maar alleen als een stapel fragmenten is nagelaten. 

In deze opnamen toont de dirigent zich een uitstekend Ives vertolker die ieder werk nauwkeurig en zorgvuldig in kaart brengt. Hij proeft het afscheid van de Europese laatromantiek (Dvorak, Wagner) van nr. 1 net zo goed als de modernistische complexiteit van nr. 4., de toespelingen op Amerikaanse muziek van nr. 2, om het even of het om gezangen, patriottische liederen of vaudeville nummer gaat en de met nog meer met citaten geladen Symfonie nr. 3 die op vervoerde, haast geheiligde wijze eindigt.

Maar het is de Symfonie nr. 4 die de grootste uitdaging vormt. Hiervoor heeft hij de extra hulp nodig van de tweede dirigente Marta Gardolinska en het L.A. Master Chorale dat achter het podium zingt en dat bijdraagt aan de complexiteit en de transcendentale ambities scherp aan het licht brengt.

Een heel glorieuze prestatie die de vertolkingen van Andrew Litton met het Dallas symfonie orkest (Hyperion SACDA67540, 67525) naar het tweede plan verwijst.