Ives: Pianotrio; Clarke: Pianotrio; Midsummer moon; Lullaby. Elvira, Alfia en Eleonora Bekova. Chandos CHAN 9844 (59’06”). 1999

Het lang niet makkelijk uitvoerbare pianotrio van Ives dat als herinnering aan zijn studietijd in Yale een lange geboorteweg van 1904 tot 1911 doorliep, een paar jaar daarna nog eens werd herzien, maar pas in 1948 officieel in première ging, blijkt een bonte compilatie te zijn van Amerikaanse volksliedjes, studentenliederen, militaire marsen, pianorags en religieuze hymnes.

Ze zijn geconcentreerd in het tweede deel, waarboven TSIAJ staat en dat heeft niets te maken met een nieuwe spelling van Tchaikovsky, maar betekent ‘This Scherzo Is A Joke’.

Dat gaat dan van ‘My old Kentucky home’ via ‘Ta-ra-ra boom-de-ay’ tot ‘Yes we have no bananas’ en de finale eindig plechtig eindigt met ‘Rock of ages’.

De zusjes Bekova voelen zich hoorbaar goed thuis in de excentrieke wereld en de muzikale stunts van de componist. Het eerste deel bevat een gedeelte voor cello en piano en daarna eentje voor viool en piano waarna beide worden samengevoegd. Dit alles komt heel overtuigend en in perfect teamwork samen.

Het is mooi dat het optreden begint met drie werken van de Britse Rebecca Clarke (1886-1979) die gelukkig de laatste tijd meer verdiende bekendheid krijgt. Haar Pianotrio uit 1923 is een opmerkelijke prestatie van deze – net als Britten – leerling van Frank Bridge. Het gaat om een driedelig werk dat alleen al fascineert door het terugkeren van dezelfde thematiek in die drie delen. Soms wordt men qua sfeer zelfs even aan Scriabin herinnerd. Midsummer Moon uit 1924 voor viool en piano is een soort sensuele bezwering. 

Eerder werd de Nederlandse opname van het Osiris trio in de beginsamenstelling met Peter Brunt (Channel Classics CCS 13098, 2 cd’s) uit 1998 besproken. Andere memorabele interpretaties zijn er onder meer van het Beaux Arts trio (Philips 475.171-2), het Trio Fontenay (Teldec 84430-2) en het Altenberg trio (Challenge CC 72003) in andere koppelingen.