Kapustin: Pianosonates nr. 1 op. 39 Sonata-fantasia en 2 op. 54; Préludes in jazzstijl op. 53 nr. 3, 5, 7, 9, 10, 11, 12, 13, 15, 17, 18, 19, 23. Steven Osborne. Hyperion CDA 67159 (69’11). 1999

Kapustin: Duo voor saxofoon en cello op. 90; Cellosonate nr. 2 op. 84; Nearly waltz op. 98; Elegie voor cello en piano op. 96; Burleske voor cello en piano op. 97; Concertétudes op. 40/3 ‘Toccatina’ en op.40/5 ‘Shuitka’; Celloconcert nr.2 op. 103; Hommage an Kapustin. Christine Rauh (vc), Benyamin Nuss (p), Peter Lehel (sax), Ni Fan (sax, vibraf.) c.q. het SWR Omroeporkest Saarbrücken o.l.v. Nicholas Collon. SWR Media SWR 1900-2 (78’26”). 2015

De omsingelde criticus op zuiver klassiek muziekgebied is natuurlijk in het algemeen wat ontredderd wanneer hij met repertoire als dit wordt geconfronteerd, Maar ik kan het is van harte aan te raden bij liefhebbers van Gershwin, Billy Mayerl en iedereen die zo handig was om de beide intrigerende jazz/eigentijdse Chopin exploraties van het Andrzej Jagodzinski trio en Leszek Mozdzer (Opus 111 OPS 2013 en 2014) uit 1999 nader te leren kennen.

De Russische componist Nikolaj Kapustin werd in 1937 geboren en studeerde bij Goldenweiser aan het Moskou’s Conservatorium. Daarna verdeelde hij zijn tijd tussen het componeren van ‘klassiek’ idioom en het genieten van wat schijnt een loopbaan binnen het Russische jazz circuit met een hoog octaangetal.

Zoals uit de beschrijving van Osborne blijkt werden de jazzkanten van de componist ook gevoed met andere populaire muziekvormen, al lijk je daarmee een blik wormen te openen. Duidelijk is in elk geval dat de jazz Kapustins werk in hoge mate heeft beïnvloed.

De afgelopen dertig jaar heeft de Russische jazz meer radicale uitdrukkingsvormen leren kennen van Ganelin, Kuryokin, de Archangelsk groep, maar zover ging Kapustin noot. Zijn muziek is eerder aangenaam, soms ook zwierig sentimenteel van aard en dus best aangenaam, dikwijls ook geestig.

Dat laten Steven Osborne op zijn piano uitgave maar ook Christine Rauh als hoofdpersoon op de nieuwere, programmatisch heel wat gevarieerder cd duidelijk horen. Dat bij haar ook de saxofoon en de vibrafoon aan bod komen, onderstreept de jazzy invloeden. Serieuzer van aard is natuurlijk het markante celloconcert.

Dit waren twee nogal onverwachte, maar best aangename kennismakingen.