Kuhlau: Vioolsonates op. 79 nr.1-3; Adagio en rondo voor piano vierhandig op. 124. Giorgio Leonida Tosi (v), Paolo Porto (p), Frontini Porto (p). Brilliant Classics 95220 (62’08”). 2014

Nog niet zo lang geleden, in 2013, namen Christina Astrand en Per Salo bij Dacapo de complete vioolsonates van de Duits-Deense (Daniel) Friedrich (Rudolph) Kuhlau (1786-1832) op (8.226082/3, 2 cd’s).

De componist, die bij gebrek aan beter wel de Deens Beethoven werd genoemd, was redelijk productief en schreef onder meer vijf opera’s, toneelmuziek en talrijke fluitcomposities die hem bekender maakten dan de vioolsonates. Die fluitsonates zijn compleet opgenomen met Eyvind Rafn (Dacapo 8.224071/2).

Menig pianostudent kent als oefenmateriaal Kuhlau’s pianosonatines op. 20, 53, 59, 60 en 88. 

Bij eerste kennismaking blijkt het bij het drietal vioolsonates te gaan om frisse, bij vlagen best pittige werken die precies in de tijdgeest passen. Nummer 1 en 3 zijn aan de extroverte kant, nummer 2 is intiemer en bedachtzamer van aard. Aardig is dat ook plaats is ingeruimd voor een aardig romantisch vierhandig pianostuk dat in de verte wat aan Schubert herinnert.

De drie jonge Italiaanse uitvoerenden gebruiken hiervoor het juiste instrumentarium, te weten een mooie barokviool en een Stein pianoforte uit 1830.