Kahn: Vioolsonates nr. 1 in g op. 5, 2 in a op. 26 en 3 in E op. 50; Tonbilder op. 36 nr. 1-5; Variaties voor viool en piano 1925; Stukken voor viool en piano op. 4 nr. 1 en 2; Suite voor viool en piano op. 69; ‘Moderato’ en ‘Allegretto grazioso’ uit Stücklein. Elina Vähälä en Oliver Trendl. CPO 777.785-2 (2 cd’s, 2u. 17’38”). 2012

Misschien kennen insiders de opname van de drie vioolsonates van Robert Kahn (1865-1951) met Julia Bushkova en Arsentiy Kharitonov (Toccata TOC  0021). De van origine Duitse componist was o.m. leerling van Rheinberger en had zelfs nog les van Brahms. Laatstgenoemde had uiteraard invloed op hem. Kahn genoot blijkbaar de nodige populariteit in eigen land, maar daar kwam na 1933 snel een eind aan toen zij werd verboden als ‘entartet’. Hij hield het volgens correspondentie met zijn vriend, pianist Wilhelm Kempff, tot begin 1939 vol in Duitsland, maar week toen uit naar Engeland.

De eerste vioolsonate is uit 1886, de tweede uit 1896 en de derde uit 1906; we worden bij het beluisteren van deze en de andere werken op de onderhavige cd inderdaad sterk aan Brahms herinnerd. Zijn vitale, aantrekkelijke werken blijken zeer de moeite waard te zijn, zeker wanneer men van vrij extroverte, maar met velerlei emoties geladen laatromantische werken houdt.

Als iemand de nog onwetende luisteraar voor dit idioom weet te winnen, zijn het Elina Vähälä en Oliver Trendl wel. Hun programma is niet alleen vollediger, maar ook indringender en betekenisvoller gerealiseerd.