Khatchaturian: Celloconcert in e; Concertrapsodie in d voor cello en orkest. Torleif Thédéen met het Staatsorkest Rheinische Philharmonie o.l.v. Daniel Raiskin. CPO CPO 555.007-2 (57’04”). 2016

De populariteit van Khatchaturian verkeert al ettelijke jaren in een dip. De geliefdheid van zijn Vioolconcert, zijn balletten Gayaneh (‘Sabeldans’) en Spartacus (Onedin Line) is uitgewerkt sinds de post-glasnost tijd aanbrak.

Maar het is wel in te zien dat hij in aan aangename positie kwam met Vioolconcert uit 1940 toen Prokofiev en Shostakovitch onder vuur lagen van Stalin. 

Dat is verder best een aantrekkelijke compositie met zijn handelsmerk van geïntegreerde Armeense volksmuziek en zijn licht hypnotiserende andante. 

Maar het Celloconcert uit 1946 heeft weliswaar nog iets van de attractie van het Viool- en Pianoconcert, maar wel in veel mindere mate. De gecombineerde concentratie van Thédéen en Raiskin voorkomt dat het werk hol en leeg gaat klinken. Voor hen waren het vooral Raphael Wallfisch (Chandos CHAN 9866) en Astrig Siranossian (Claves 50-1802).

De ééndelige Concertrapsodie uit 1963 heeft nog wat minder allure. Het werk maakt een wat vormeloze indruk en de componist was wat impressionistischer gaan denk met gemis aan zwier als gevolg. Wel vindt Thédéen goed de sfeer van wispelturige introspectie en gebruikt hij een donkerder toon.  Net als Rostropovich (BBC BBCL 4073-2).